به گزارش اسپوتنیک، وزارت امور خارجه افغانستان با نشر پاسخ نامه ای امروز جمعه ۱ حوت ۱۳۹۹ نوشت: فدراسیون روسیه کشور دوست و همکار افغانستان بوده، که در بیست سال گذشته در راستای مبارزه با تروریزم و مواد مخدر، در کنار دولت و مردم ما قرار گرفته و در بازسازی کشورمان نقش مهمی را ایفا کرده است. دولت افغانستان از این سهم گیری مخلصانهٔ فدراسیون روسیه پیوسته سپاس‌گزاری نموده است. همچنان تأکید می‌کنیم، که دولت جمهوری اسلامی افغانستان به همکاری سازنده و درازمدت با روسیه در جهت تحقق منافع مشترک دو کشور در امر مبارزه با تروریزم و مواد مخدر، تأمین صلح و ثبات و اتصال اقتصادی منطقه‌یی متعهد بوده و ادامه خواهد داد.
در ادامه این پاسخ نامه آمده است، که درست بر اساس این منافع مشترک، ما از موقف اصولی کشور دوست روسیه در مخالفت با احیای به‌اصطلاح «امارت» و رفع تعزیرات سازمان ملل متحد علیه طالبان، آغاز گفتگوهای صلح، کاهش خشونتها، زمینه‌سازی برای دستیابی به راه حل سیاسی جامع و سازگار با خواست مردم افغانستان که در مصاحبهٔ آقای ضمیر کابلوف به آن اشاره شده بود، پیوسته استقبال نموده‌‌ایم.
اما برخی از دیدگاه‌های اخیر آقای ضمیر کابلوف با واقعیت‌‌های کنونی افغانستان همخوانی نداشته و در بسا موارد در تناقص با اعلامیه‌های رسمی کشور دوست و همکار روسیه قرار دارد؛ که به چند مورد اشاره می‌شود:
بزرگنمایی غیرقابل توجیه «یک گروه ممنوعه در روسیه» در واقع با خواست روسیه برای مبارزه با تهدید تندروی و تروریزم در منطقه و دستیابی به صلح پایدار و مبتنی بر خواست مردم افغانستان در تناقض آشکار قرار داشته و در نتیجه با منافع مشترک روسیه و افغانستان سازگاری ندارد.
دولت افغانستان عضویت رسمی سازمان ملل متحد را داشته و با همه کشورها، منجمله فدراسیون روسیه، روابط دیپلوماتیک دارد و همه تعهدات بین‌المللی‌‌اش را منحیث یک دولت مسؤول عملی می‌سازد. یک‌چنین دولت را نمی‌توان با گروهی که در پی کسب قدرت از طریق زور و قتل عام مردم خود است و با تروریزم بین‌المللی آشکارا همکاری دارد، و فدراسیون روسیه آن را همچون گروه تروریستی ممنوعه می‌شناسد و تحت تعزیرات شورای امنیت ملل متحد قرار دارد، در یک‌سطح قرار داد. این وزارت افزوده است، که برخلاف ادعاهای آقای کابلوف، دولت افغانستان هیچگاهی در انجام مذاکرات تعلل و تأخیر نکرده بل این طالبان بودند که میز مذاکره را ترک کردند. دولت افغانستان بر اساس ارادهٔ صلح‌خواهانهٔ مردم افغانستان و با اعتماد به تعهدات طالبان به جامعهٔ جهانی، بیشتر از شش‌هزار زندانی جنگی طالبان را رها کرد تا زمینه برای مذاکرات فراهم شود. رهایی این‌تعداد زندانیان برای نشان‌دادن حسن نیت به‌منظور آغاز و پیشرفت مذاکرات کاملاً بی‌پیشینه است. طالبان تعهد کردند که این زندانیان هیچگاهی به میدان نبرد برنگشته و گروه طالبان مذاکرات را با حسن‌نیت و با بحث روی آتش‌بس آغاز خواهند کرد. اما در حال حاضر، کاملاً روشن است که طالبان برخلاف تعهدات‌شان عمل کرده اند، نه دولت افغانستان.
در ادامه این پاسخ نامه آمده است، که کابلوف همچنان اظهار داشته که طالبان «تقریباً بی‌عیب و نقص» به توافق با امریکا پایبند استند. در حالی که همه دنیا اذعان دارند که طالبان چهار تعهد عمدهٔ شان را مبنی بر (۱) قطع روابط با تروریستان، (۲) کاهش خشونتها، (۳) ادامهٔ مذاکرات معنادار و (۴) عدم برگشت جنگجویان آزادشده به میدان جنگ، آشکار نقض کرده‌اند. درباره تسلط طالبان بر سه چهارم قلمرو افغانستان وزارت خارجه افغانستان چنین نوشته است: ما اظهارات آقای کابلوف را در مورد کنترل سه چهارم حصهٔ خاک افغانستان نیز نادرست می‌دانیم. راه‌اندازی حملات تروریستی و کشتار مردم در ساحات مختلف به‌معنای کنترل داشتن بر این مناطق نیست.
تجویز نسخهٔ «دولت انتقالی ایتلافی» از سوی آقای کابلوف نیز در تضاد کامل با گفته‌های قبلی‌شان در همین مصاحبه در پیوند به خودارادیت افغانستانی ها و واگذار کردن آیندهٔ افغانستان به خود افغانستانی ها قرار دارد. موقف دولت افغانستان این است که مردم ما حق و توان آن را دارند تا با ارادهٔ آزاد ملت از طریق انتخابات در مطابقت با قانون اساسی کشور سرنوشت دولت و حکومت خویش را تعیین نمایند.
تناقض دیگر در اظهارات جناب کابلوف این است، که از یک‌سو طالبان را گروه «ملی» و داخلی قلمداد می‌کند و در جای دیگر می‌گوید که پاکستان طالبان را «مورد حمایت و برای‌شان پناهگاه داده است.»
در پایان این وزارت تاکید کرده است، که ما بر نقش با اهمیت روسیه در قضایای منطقه‌یی ارج گذاشته و خواهان ادامهٔ همکاری دو کشور در جهت تحقق منافع مشترک‌مان و منافع مشترک منطقه‌یی می‌باشیم. در عین زمان خواهان آنیم تا با افزایش تماس‌های دیپلماتیک و گفتگوهای بیشتر، درک مشترک از وضعیت و موثریت همکاری‌های دو کشور را تقویت نماییم.
یادآوری می کنیم، که پیش از این ضمیر کابلوف فرستاده ویژه رئیس جمهور روسیه برای افغانستان گفته بود، که دولت کابل پیش از این اشتباهات زیادی مرتکب شده است. با کشیدن زمان شروع مذاکرات و انتظار تغییر در دولت در واشنگتن، که دولت دیگر رفتار متفاوتی داشته باشد، آنها البته منتظر ماندند - نکاتی از تجدید نظر در توافق نامه وجود دارد، به هر صورت (ایالات متحده ترک خواهد کرد). افراد نزدیک به دولت می گویند، که می توانند شش ماه دیگر در آنجا بمانند. به هر حال همه آنها ترک خواهند کرد. این تأخیر در آغاز مذاکرات واقعی منجر به این واقعیت شد، که طالبان، با سو استفاده از عدم تمایل کابل برای انجام یک گفتگوی اساسی، منطقه نفوذ خود را گسترش داده و اکنون ¾ خاک افغانستان را کنترل می کنند. همه ای مناطق اطراف پایتخت زیر کنترل آنها است. کجای این برد است؟ دولت کابل مدتی در حال بازی بود و به این واقعیت پی برد که طالبان مواضع خود را در مذاکره بیشتر تقویت کرده و طبیعتاً فشار وارد خواهند کرد.
نشان دادن نظریات جدید (0)
(نشان دادن نظرپنهان کردن نظر)