به گزارش اسپوتنیک، به نقل از اطلاعات روز، شکریه شاگرد صنف یازدهم این مکتب بوده پس انفجار یک موتر بمب و دو ماین کنار جاده‌‍یی در نزدیک این مکتب «گویا با دیگر قربانیان این رویداد به شفاخانه انتقال داده می‌شود اما با گذشت پنج روز تا هنوز هیچ رد و نشانی از او در هیچ شفاخانه‌ای وجود ندارد».
مادر شکریه میگوید که هر لحظه چشم به راه آمدن دخترش یا گوش به شنیدن یک خبر خوش از اوست. او می‌افزاید دخترش از انفجار در جریان درس میترسید و برای همین یک سال هم درسش را به تاخیر افتاده است.
مادر شکریه میگوید که در شفاخانه خواهرش را همراهی میکرده که جنازه‌های شهدای این رویداد را به همان شفاخانه آورده‌اند.
او میگوید نام دخترش در «پایکوب» و شفاخانۀ «اتاترک» دیده شده است اما خود او ناپیداست.
کاکای شکریه که در تمام این روزها مصروف جستجوی شکریه بوده است میگوید که در شفاخانۀ محمدعلی جناح با داکتری روبرو شده که مدعی بوده شکریه را پانسمان کرده و به پدرش تسلیم کرده است.
خانوادۀ شکریه که هنوز سرگرم جستجوی پارۀ تن شان استند میگویند چشم انتظاری و بی‌سرنوشتی دختر شان بسیار سخت‌تر از هر حادثه‌یی بوده است.
