به گزارش اسپوتنیک به نقل از روزنامه هشت صبح، یک فرمانده نیروهای محلی در ولسوالی شینواری ولایت پروان به شرط افشا نشدن نامش می گوید که وقتی حملات هوایی بر شماری از مواضع گروه طالبان در این ولسوالیها اجرا شد و شماری از افراد طالبان کشته شدند، نیروهای امدادرسان صلیب سرخ نزدیک به پنج جسد از افراد گروه طالبان را از مسیر زیر کنترل نیروهای امنیتی به کابل و از آنجا به پاکستان انتقال دادند که از برجستهترین نظامیان پاکستانی بودند.
این فرمانده محلی افزود: "هنگامی که در ایست بازرسی موترها را بررسی میکردیم، چون هراس داشتیم که طالبان در لباس نیروهای امدادرسان جا بگیرند، موتر آمبولانس صلیب سرخ را نیز بررسی میکنیم. دهها مورد از این قضایا را گزارش داریم که جسد جنگجویان خارجی از مسیر ما به کشورشان انتقال داده شده است".
به گفته این فرمانده، در تازهترین مورد، یکی از نظامیان پاکستانی معروف به شکیل، در جنگ روبهرو با نیروهای دولتی در سیاهگرد پروان جان باخته و توسط موسسه صلیب سرخ جسدش به پاکستان انتقال داده شده است.
در همین حال سمیعالله، باشنده ولسوالی سیاهگرد در غوربند، در گفتوگو با روزنامه ۸صبح گفت زمانی که گروه طالبان کنترل ولسوالی سیاهگرد را به دست گرفتند، شماری از آنان به زبان اردو صحبت میکردند. به گفته وی، جنگجویان خارجی که در میان گروه طالبان جا گرفتهاند، شمارشان زیاد است. وی که کارمند دولت است، به خاطر حفظ جانش به شهر چاریکار آمده است؛ جایی که صدها تن دیگر مثل او بیجا شدهاند.
با وجود این، ذبیحالله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان، حضور جنگجویان خارجی در میان افرادشان را رد میکند.
یک تعداد منابع، از ولسوالی تگاب ولایت کاپیسا نیز میگویند که در این ولسوالی شمار جنگجویان خارجی نسبت به جنگجویان داخلی بیشتر است. فرماندهی پولیس کاپیسا به روزنامه ۸صبح میگوید: «وقتی ما ولسوالی تگاب را تخیله کردیم، طالبان در بازار ولسوالی مانور قدرت اجرا کردند که در این میان باشندهگان محل شمار زیادی از افراد خارجی بهویژه پاکستانیها را مشاهده کرده که با زبان اردو حرف میزدهاند.» به گفته وی، افراد برجسته گروه طالبان، پاکستانی هستند؛ این جنگجویان با سربازان اسیر برخورد عقدهای دارند.
با این حال یکی از سربازان اردوی ملی که کندکشان در ولسوالی تگاب ولایت کاپیسا پس از چهل روز محاصره با میانجیگری یک بزرگ قوم به گروه طالبان تسلیم شد، میگوید: "طالبان در ابتدا تایید کرده بودند که اگر جنگ نکنیم، حتا مهمات و تجهیزات نظامی ما را واپس خواهند داد تا زیر تعقیب عدلی نهادهای دولتی قرار نگیریم، اما پس از آن، طالبان 130 سرباز اسیر را رها کردند، اما اسلحه ما را دوباره ندادند".
این سرباز قصه میکند که در میان طالبان، نظامیان پاکستانی نیز حضور داشتند و به زبان اردو صحبت میکردند. وی تصریح کرد: "حتا وقتی طالبان افغانی میخواستند سلاحهای ما را پس بدهند، با ممانعت جدی نظامیان پاکستانی یا طالبان پاکستانی روبهرو شدند و این سبب شد که سلاح و تجهیزات نظامی نزد گروه طالبان در مشوره با نظامیان پاکستانی بماند".
این سرباز که اکنون در خانه است و نگرانی جدی در سیمایش دیده میشود، میگوید که در میان گروه طالبان نظامیان پاکستانی و گُجرهای افغانستان بیشتر دیده میشوند.
این سرباز قصه تسلیم شدنش به طالبان را اینگونه شرح میدهد: "موسفیدان چندین بار به کندک ما آمدند و میگفتند بیایید خونریزی نکنید، وزارت دفاع و نیروهای کمکی هم در چهل روز چهل بار وعده کردند که میآیند، اما نیامدند. ما بازهم با شکم گرسنه جنگ کردیم، اما بالاخره ولسوالی و قوماندان کندک در پایین سر کوهی با طالبان توافق کردند که بدون هیچ شکنجه باید تسلیم شویم. ما هم از مواضع خود پایین شدیم. وقتی نزدیک طالبان شدیم، دیدیم که در میان آنها بیشترشان جنگجویان خارجی هستند".
از جانب دیگر مقامهای محلی ولایتهای پروان و کاپیسا نیز حضور جنگجویان خارجی در میان طالبان را تایید میکنند، اما گروه طالبان این مورد را رد میکنند.نداند
گفتنی است که مقامهای نظامی کشور در نشستهای رسانهای و نشستهای امنیتی همواره از حضور جنگجویان خارجی بهویژه پاکستانیان حرف زده و از آن بهشدت انتقاد کردهاند.