اسپوتنیک افغانستان با یک مادر افغان که در دوره حکومت طالبان زندگی کرده و بعداً ناگزیر شده افغانستان ترک کنند، مصاحبه کرده است.
این مادر افغان که نخواست اسم فاش شود، می‌گوید: در دوران آنها (طالبان) زنان بدون چادری (حجاب) نمی‌توانستند از خانه بیرون شوند. استفاده از رنگ ناخن مجاز نبود. استفاده از بوت یا چپلی بوت های که پاهایت دیده می‌شد همچنان قابل قبول آنها نبود. زنان حق استفاده از رنگ ناخن را نداشتند. قویدات در آن زمان زیاد بود.
به گفته وی، مناطق که در آن زمان تحت کنترول طالبان بود، از امنیت خوبی برخوردار بود.
وی افزود: کس به کس کار نداشت. من با فامیل به سمت مزار شریف حرکت کردم، در یک قسمت (تحت کنترول طالبان) راه مسدود بود. ناگزیر شب را در روی سرک (خیابان) با فرزندانم بدون هراس سپری نمودم. در قسمت دیگر راه (مجاهدین) حضور داشتند. در آن قسمت آنها از مردم و موترها حق می‌گرفتند. راه بسیار دشواری را طی کردیم، بالاخره به مزار رسیدیم. پس از مزارشریف به تاجکستان رفتیم و حالا در یکی از کشورهای اروپایی زندگی می‌کنیم.
وی همچنان می‌گوید: بلی در زمان طالبان دزدی، چور و چپاول اموال مردم نبود، یگانه مشکل کمبود داکتران زن بود و زنان اجازه رفتن به پیش داکتران مرد را نداشتند.
وی اضافه کرد: در آن زمان تلویزیون، ویدیو کست و آرایشگاه ممنوع بود. تنها چند طالب این طرف و آن‌طرف پرسه می‌زدند و مراقب شهروندان بودند و زنان که پاهای و ناخن های زن دیده می‌شود، فوراً او را به رگبار شلاق می‌بستند.
این در حال است که ذبیح الله مجاهد سخنگوی گروه طالبان در اولین کنفرانس خبری از زمان به دست گرفتن کنترول کشور در روز یکشنبه گفته است که زنان آزادی کار خواهند داشت اما جزئیاتی درباره سایر مقررات و محدودیت ها ارائه نکرد.
