« جنگ سرد» ناخودآگاه چیزی خوب رابه مرکز آلمان هدیه کرد: در برلین ، برخلاف اکثر شهرهای بزرگ جهان، دو باغ وحش در بخش غربی و شرقی شهر وجود دارد. ژورنالیست یان مونخائوپت (Jan Mohnhaupt) در کتاب خود که چندی پیش منتشر شد، در باره « مسابقه تسلیحاتی جانوری» سال های گذشته و رقابت بین دو باغ وحش در زمان حاضر تعریف کرده است.
باغ وحش برلین شرقی در محله « فریدریخسفلد» پیامد تقسیم شهر بود. اما ظاهر شدن آن با نقشه ایجاد باغ وحش به تاریخ 17 جون سال 1953 میلادی مهیا شد. نویسنده کتاب « باغ وحش دیگران» در این خصوص تعریف کرده است. ریاست آلمان شرقی باغ وحش را مطابق با « خط مشی جدید» ساخت تا انواع بیشتری از جانوران را به شهروندان نشان بدهد و به این ترتیب برتری خود را نسبت به باغ وحش بخش غربی شهر نمایش دهد. از اینرو به گفته مونخائوپت، در زمان « جنگ سرد» نوعی « مسابقه تسلیحاتی» بین باغ وحش های غربی و شرقی جریان داشت که هاینتس- گئورگ کلوس در غرب و هنریخ داته در شرق به آن دست زده بودند. علاوه بر « مسابقه» بر سر تعداد فیل ها در این یا آن باغ وحش، « تبادل ناسزا» نیز صورت می گرفت. اما سیاست نقش کلیدی را در این جریان ایفا کرد.
نویسنده در کتاب خود، نمونه هایی از این رقابت را تعریف کرده است — «نبرد فیلی» بین دو باغ وحش. در دهه 1960 میلادی ویلی براندت در بخش غربی خواهان افزایش فیل ها شد. در آن زمان سه فیل در بخش غربی و 2 فیل در باغ وحش شرقی وجود داشت. کلوس از اجازه خرید فیل های جدید برخوردار شد و پس از مدتی این اجازه برای باغ وحش شرقی نیز صادر شد. درنتیجه تعداد فیل ها در بخش غربی به 11 فیل رسید و در بخش شرقی به 5 فیل. برای کلوس ، این « پیروزی در نبرد» بود. علاوه بر آن دو پاندا توسط صدر اعظم آلمان، هلموت اشمیدت به باغ وحش برلین غربی داده شد. این جانوران هدیه کشور چین بود و هلموت می خواست تعلق باغ وحش به بخش غربی را مورد تأیید قرار بدهد. در حالی که اولین پاندا در سال 1958 میلادی در باغ وحش شرقی ظاهر شد که فقط سه سال پس از گشایش باغ وحش بود.
نویسنده کتاب در مصاحبه با « اسپوتنیک» در باره دو پیروزی این « مسابقه تسلیحاتی جانوری» تعریف کرده است. به گفته وی، کلوس، مدیر باغ وحش برلین غربی بر داته همتای خود در برلین شرقی پیروز شد. زیرا پس از فروپاشی دیوار برلین، داته که در آن زمان 80 سالش بود بشکل نادرست از سمتش برکنار شد و پس از مدتی درگذشت. و رقیب او، کلوس، که جوان تر بود حتی عضو شورای نظارت باغ وحش برلین شرقی شد و تا اواخر دهه 2000 « کاردینال خاکستری» باغ وحش برلین غربی از امکان تأثیرگذاری بر باغ وحش « فریدریخسفلد» برخوردار بود. اما مونخائوپت، نویسنده کتاب، « برنده اخلاقی» این مبارزه را مدیر باغ وحش برلین شرقی می داند: سال ها از آن زمان گذشته است، اما « داته» را به یاد دارند. در برلین میدان و مکتب ای به نام او نامیده شده است». مدیر باغ وحش برلین شرقی مثل گذشته در بخش شرق برلین مشهور است. کلوس یک بنیاد تأسیس کرد اما فقط ساکنان مسن برلین غربی او را به یاد دارند.
مونخائوپت با این نظر موافق است که بازدیدکنندگان هر دو باغ وحش « فاتخان سوم» هستند: هر دو باغ وحش فعال هستند — پس از رقابت های سیاسی که تا سال 1989 میلادی ادامه داشت و خطر بستن آن پس از سال 1990، « هر دو باغ وحش در این رقابت پیروز شدند». « این دو باغ وحش فرق زیادی با هم دارند و به این ترتیب یکدیگر را کامل می کنند: یکی از آن ها باغ وحش شهری در مرکز شهر « سیتی وست» قرار دارد و دیگری پارک زیبایی در محدوده شهر است». به عقیده نویسنده کتاب، باغ وحش « فریدریخسفلد» یکی از معدود باغ وحش هایی است که می تواند مساحت خود را گسترش بدهد. « اگر پروژه خوبی طراح ریزی و درست عملی گردد، آینده بسیار موفقی در انتظار آن خواهد بود».
