وقتی نام کابل گرفته می‌شود، جنگ و انتحار و انفجار در ذهن اکثر آدم‌ها تداعی می‌شود. اما کابل تنها انتحار و انفجار نیست؛ رخ دیگر کابل نوسازی و امید و ادامۀ زندگی است.
کابل در یک دهه اخیر چهره بدل کرده است. بلند منزل‌ها قد کشیده اند و شهرک‌های رهایشی اعمار شده است. مردم در کنار جنگ و بدامنی دارند به زندگی هم فکر می‌کنند. زندگی نسبتا مرفع و شهری.
حمید‌الله که پس از سی سال به افغانستان برگشته است و در یکی از شهرک‌های رهایشی کابل زندگی می‌کند، کابل امروز را خیلی متفاوتر از سی سال قبل می‌بیند و این گونه تعریف می‌کند:
«به نظر من کابل فعلی خیلی متفاوت شده است. جا‌هایی که قبلا دشت و بیابان بود، آبادی بیشتر شده و سهولت زندگی بیشتر شده است. به نظر من اگر کشور ما آرام باشد، بهتر و مقبول‌تر می‌شود. من پس از سال ها به افغانستان آمده‌ام و در این شهرک زندگی می‌کنم. شما باور کنید وقتی این شهرک را به این زیبایی می‌بینم، بسیار احساس خوشی و راحتی و امنیت می‌کنم».
احمد رشاد حیدری یکی دیگر از شهروندان کابل که در یکی از شهرک‌های رهایشی این شهر زندگی‌می کند، در پیوند به این که اعمار این شهرک‌های نوساخت تا چه حد توانسته مشکل نبود مسکن را حل کند، می‌گوید:
«از دیدگاه من اعمار این شهرک ها برای شهروندان کابل خیلی سهولت ایجاد کرده است. قبل‌ها مردم با هزینه خیلی زیاد یک اتاق کرایه می‌گرفتند، اما حالا با همان هزینه می‌توانند چند اتاق کرایه بگیرند. این شهرک‌ها محیط خوب و فضای خوب و امنیت خوب دارند. شهرک ما بیش از چهار‌هزار اپارتمان دارد که به همین تعداد فامیل در این شهرک زندگی می‌کنند».
هرچند یک شمار از بلند‌منزل‌ها در کابل به شکل معیاری آن اعمار نشده اند، اما شهرک‌های رهایشی این گونه نیست.
این شهرک ها به گونه‌ی اعمار شده اند که تمامی سهولت‌های زندگی را در خود جا داده اند.
عبدالله، شهروند کابل می‌گوید:
«کابل در چند دهه گذشته در جنگ بوده اما حالا کابل رو به پیشرفت است. بعضی ناامنی‌ها وجود دارد و ما از این انکار کرده نمی‌توانیم، با این همه، کابل پیشرفت کرده است. مثل شهرک ما چندین شهرک در کابل اعمار شده و از نگاه امنیتی این شهرک‌ها فوق العاده امنیت دارند و مدرن استند».
کابل با آن که ناامن ترین پایتخت دنیا معرفی شده است، اما شهروندان این شهر میان بیم و امید زندگی می کنند و به فردای بهتر امیدوار اند.
فردای که هیچ کس در موردش نمی داند.
