کمبود ماده خاکستری و سفید
جیمز فالون، متخصص مغز و اعصاب امریکایی، چندین دهه است که مغزهای خشن ترین مریضان روانی و قاتلان را توسط دستگاهMRI تحقیق میکند. او میگوید: برخلاف افراد سالم، در مریضان روانی قشر orbitofrontal – نواحی با ماده خاکستری مستقیماً بالای قوس چشم که وظیفه مهارت های زندگی اجتماعی، اخلاقی، معنوی، تصمیم گیری، کنترول بر احساسات و خوشنت را بر دوش دارد، کمتر فعال هستند.
اما این باعث مبدل شدن انسان به قاتل مسلسل نمی شود. این دانشمند معتقد است که عامل تعیین کننده صدمه روانی و خشونت است که در کودکی متحمل شده باشد.
مثال آن خود اوست. طور که فالون در "The Psychopath Inside: A Neuroscientist’s Personal Journey into the Dark Side of the Brain" ("طبیب روانی از داخل: سفر عصبی شخصی به سمت تاریک مغز")، اعتراف می کند: در خانواده وی قاتلانی در گذشته های دور وجود داشت، بنابراین او خود و اقارب اش را مورد تحقیق قرار داد و معلوم شد که مغز او شبیه مغز قاتلان سریالی است و تمایل ژنتیکی به تجاوزگری نیز وجود دارد. ولی، کودکی دانشمند خوشبخت بود و تحت خوشنت و فشار روانی قرار نگرفت بود.
تحقیقات اولیه نشان داده که مریضان مبتلا به امراض روانی نسبت به تصاویر که معمولاً باعث احساسات شدید می شوند، واکنش کمتری از خود نشان میدهند. این فرضیه بوجود آمده که در مغز آنها بادامچه ها - مناطق کوچک در ماده سفید مغز، جای که اطلاعات مربوط به عواطف پروسس میشود، انکشاف نه یافته اند. در سال 2001، این فرضیه با کمک fMRI کنت کیل، استاد پوهنتون نیومکسیکو (ایالات متحده امریکا) تائید شد.
کیل و همکارانش سکان fMRI از 903 زندانی روانی را به صورت فعال مورد مطالعه قرار دادند. دانشمندان در مقاله ای که در مارچ سال جاری منتشر شد، نه تنها به کاهش فعالیت بخش هایی از مغز که مسوول احساسات هستند، بلکه ارتباطات عصبی ضعیف بین سایت هایی که احساسات مانند همدردی، گناه، ترس و اضطراب را کنترول مینمایند، و ویژگیهای مشخص روانی - خودخواهی، بیزاری، بی رحم بودن، اشاره می کنند. مغز زندانیان که این خصوصیات شخصیتی آنها به طور واضح ذاتی بود، بیشتر با انومال های ساختاری متمایز می شد.
نشانه عصبی قاتل مسلسل
در جمعیت انسانی مریضان روانی بیش از یک درصد نیست، اما سهم قاتلان زورگوی متجاوز در میان آنها بسیار بیشتر است. علاوه بر این، آنها به ارتکاب مرتب به جرایم تمایل دارند.
در بین قاتلان حرفوی اکثراً اشخاص مبتلا به امراض روانی وجود دارند. آنها به خوبی از آنچه که انجام می دهند آگاه هستند و به وضوح واقعیت را درک می کنند. برخی هنگامی که فرصت فراهم میگردد، به طرز تکان دهنده ای عمل می کنند، برخی دیگر جرایم را برنامه ریزی می کنند، قربانیان را می یابند، اثرات را پنهان می کنند. معمولاً آنها از یک عضو عادی جامعه تقلید می کنند، بعضی اوقات آنها خانواده، فرزندان دارند، مانند اندری چیکاتیلو، یکی از بی رحم ترین قاتلان حرفوی که در جهان بسیار خوب مطالعه شده است.
قاتلان سریال اغلب توانایی های ذهنی خوبی دارند، اما کاملاً عاری از ارتباط عاطفی با افراد دیگر هستند. اغلب از اختلال شخصیت خودشیفتگی رنج می برند و تمایلات سادیستی دارند. آنها می کشند زیرا این کار را دوست دارند، احساس گناه و پشیمانی نمی کنند.
اعتقاد بر این است که مغز قاتلان حرفوی در معرض تغییرات ارگانیک قرار گرفته است. به عنوان مثال، محققان پوهنتون کالیفرنیا قاتلان را با اشخاص مبتلا به مرض مرگی (صرع) مقایسه کردند: در اینها، افزایش فعالیت عصبی مغز منجر به تشنج جسمانی و در مریضان روانی منجر به قتل می شود.
متخصصان قصه 239 قاتل وحشیانه را که پس از سال 1985 مورد پیگرد قانون قرار گرفتند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. از این تعداد، 48 قتل حرفوی، 58 – جمعی بودند. تنها ده درصد از آنها دارای اختلال طیف اوتیسم بودند و به همین تعداد آسیب دیدگی سر داشتند. نویسندگان اثر تحقیقاتی می گویند، احتمالاً، این عوامل در شکل گیری مجرمان نقش دارند، اما تنها با درنظرداشت دلایل اجتماعی و بیولوژیکی.
مطالعه قاتلان سریالی در مراحل ابتدایی قرار دارد، اما واقعیت ها به سرعت جمع می شوند. واضح است که این پدیده تنها با یک چیز قابل توضیح نیست: اختلالات رشد ذهنی، صدمات مغزی، خشونت در کودکی یا ژنتیک، به عنوان مثال، وجود نسخه غیرفعال ژئین MAOA (ژئین جنگجو) که به شدت سطح پرخاشگری را در مردان افزایش می دهد. هنوز مشخص نیست که علت و پیامدهای آن چیست - اختلالات رشد مغزی منجر به رفتارهای اجتماعی میگردند یا برعکس، عوامل اجتماعی و خانوادگی بر شکل گیری بخشهای مغزی تأثیر منفی بجا می گذارد. تحقیقات بیشتر به شناسایی افرادی که به مبدل شدن به قاتلان سریالی تمایل دارند، کمک می کند و به موقع از این امر جلوگیری می کنند.
