ایوان گوتسمن (Evan Gottesman) در مقاله خود در نشریه The National Interest (امریکا) می نویسد، از هیچکس پوشیده نیست که غرب و امریکا همیشه از روسیه در عرصه هوایی برتری داشتند.
این برتری، حداقل، به جنگ جهانی دوم، وقتیکه ایالات متحده و انگلستان با روسیه متحد بودند، میرسد. اگر روسیه بخش زیادی نیروی بشری را تامین میکرد و به آلمان نازی شکست نهایی وارد ساخت، پس ایالات متحده و انگلستان عملیات بمباردمان استراتژیک آلمان را رهبری کردند. این تمایلات در زمان جنگ سرد حفظ شدند، وقتی که کشورهای پیمان وارسا برتری کمی بر ناتو داشتند، اما پیمان اتلانتیک شمالی برتری تکنالوژیکی، از جمله از نقطه نظر قوای هوایی، داشت و تا به حال نیروی هوایی روسیه طیارات ندارد که با طیارات F-22 «راپتور» و F-35 (JSF) همسری نمایند.
این واقعیت که روسیه تا اندازه زیادی به پیشرفته ترین سطح نیروهای هوایی جهان نرسیده است، نباید این واقعیت را مستثنی سازد که در سالهای اخیر مسکو چندین طیاره چشمگیر تولید کرده است. علاوه بر این، روسیه آمادگی خود را برای فروش طیارات خود هم به دول بزرگ و هم کوچک ابراز داشته که ایالات متحده و اروپا از آنها کناره گیری مینمایند. و از آنجا که بسیاری از کشورهای جهان نیازی به پیشرفته ترین تاکنالوژی ها ندارند که غرب می تواند به آن ببالد، طیارات روسی به جایگزین جذاب و ارزان قیمت برای دستیابی به طیارات ایالات متحده یا دول اروپایی تبدیل می شوند.
هر مبصر جدی نیروهای هوایی جهان بهترین طیارات نظامی روسیه را ستایش می کند. اینک پنج طیاره خطرناک آنها:
Su-27
طیاره Su-27 (طبق تصنیف ناتو «Flanker») پاسخ بیروی طراحی سوخوی شوروی به طیارات جدید امریکایی F-15 و F-16 بود. این طیاره اولین پرواز خود را در اواخر دهه 1970 انجام داد و در سال 1985 جهت تسلیح نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی پذیرفته شد.
Su-27 قادر به حمل تعدادی وسایل «هوا به هوا» از جمله راکت R-27R1 ، با برد متوسط با سرگلوله راداری نیمه فعال توجیه شونده خودکار است. نوعSu-34 آن وظایف طیاره شکاری-بمبارد را اجرا کرده میتواند و دارای طیف وسیع تجهیزات دفاع هوایی و دفاع ضد کشتی است. همچنین نوع Su-33 آن برای بهره برداری در نیروی بحری در کشتی طیاره بردار «ادمیرال کوزنیتسوف» در نظر گرفته شده است.
تعداد زیادی طیارات Su-27 در جهان استفاده میشوند. هند و چین تعداد زیادی طیارات Su-27 خریداری کرده و با جواز در محل تولید میشوند. در هند « Hindustan Aeronautics Ltd» طیارات Su-27 تولید میکند و در چین « Shenyang Aircraft Corporation» این طیارات را به اساس جواز بنام J-11 مونتاژ میکنند.
MiG-29
طیاره MiG-29 (نامگذاری ناتو "Fulkrum") برای مسافت های کوتاه طراحی شده است. MiG-29 در سال 1983 جهت تسلیح بکار گرفته شد و دقیقاً مانند Su-27، با F-15 و F-16 رقابت میکرد.
طیاره Su-35
طیاره Su-35 از لحاظ تخنیکی نوع Su-27 است که از برکت عصری سازی چشمگیر، این طیاره کثیرالاستفاده جایگاه شایسته خود را در جمله تسلیحات احراز نموده است. طیاره Su-35 هنوز آزمایشات سپری میکند، اما انتظار می رود که اواخر امسال به بهره برداری سپرده خواهد شد.
این طیاره به وضاحت نقش "پروژه انتقالی" را بین نسل چهارم و پنجم طیارات جنگی ایفا میکند. در بیروی طراحی سوخوی این طیاره بنام طیاره نسل 4 ++ نامیده می شود: در آن از انجن «PAK FA» استفاده شده است. Su-35 می تواند به سرعت 2390 کیلومتر در ساعت پرواز نماید که کمی از Su-27 کمتر است. ولی، شعاع محاربوی آن بسیار بهبود یافته و به 1600 کیلومتر یا بیشتر از آن میرسد.
سیستم های تسلیحاتی آن نیز عصری شده اند. طیاره Su-35 به 12 دستگاه محاربوی مجهز شده و توانایی حمل هشت تن مهمات جنگی دارد.
نیروهای هوایی-فضایی روسیه یگانه استفاده کننده طیارات Su-35 می باشند.
طیاره Tu-160
قوای هوایی روسیه طیف کاملی از پلتفورم های دینامیکی را تشکیل میدهد که می توانند برای انجام تعدادی از ماموریت ها مجدداً تجهیز یا تجدید شوند. ولی پلتفورم های طیارات شکاری محدودیت های خود را دارد و اتحاد جماهیر شوروی، مانند ایالات متحده ، طیارات بمبارد استراتژیک را برای انجام عملیات در فواصل طولانی با سلاح های سنگین طراحی کرده است.
برای این منظور، طور که اخیراً فدراسیون روسیه اعلام کرده، تولید طیارات بمبارد استراتژیک Tu-160 اتحاد جماهیر شوروی (طبق نامگذاری ناتو بلک جک) را از سر خواهد گرفت.
Tu-160 با سرعت فوق العاده ای طیاره بمبارد استراتژیک پراوز می کند و سرعت آن به حداکثر 2220 کیلومتر در ساعت می رسد. این به مراتب از توانایی های طیارات بمبارد استراتژیک امریکایی، مانند ( B1-B Lancer لنسر، 1444 کیلومتر در ساعت) و B-52 (1000 کیلومتر در ساعت) بیشتر است. این طیاره دارای شعاع رزمی چشمگیر 7300 کیلومتر است. این طیاره در سال 2008 اولین پرواز فراتر از اتلانتیک خود را از مورمانسک به ونزوئلا انجام داد. طیاره Tu-160 می تواند سلاح های هسته ای و معمولی را حمل نماید. از طیاره «C Tu-160» می توان راکت هایX-55MS را پرتاب کرد. این طیاره به حمل کلاهک هسته ای 200 کیلوتونی با شعاع باورنکردنی 3000 کیلومتر قادر است.
از سال 2015، روسیه تنها کشوری است که توسط طیارات Blackjack توپولف پرواز می کند. روسیه در نظر دارد به تعداد 50 فروند طیاره Tu-160 دیگر را بسازد. طیارات بمبارد استراتژیک جدید به نام Tu-160M2 مسمی خواهند شد. آغاز تولید آن در سال 2023 تعیین شده است. مسکو در نظر دارد، همزمان تولید طیاره ستیلس PAK DA را آغاز کند که توسط بیروی طراحی توپولوف طراحی شده است.
