فلیپ جیلی (Philippe Gélie) در مطلب منتشره در روزنامه Le Figaro (فرانسه) می نویسد، در آستانه مداخله در عراق، جنرال کولین پاول به جورج دبلیو بوش با استفاده از کلمات که معمولاً در فروشگاه چینی گفته می شود:«شکستاندی – بپرداز» هشدار داده بود. پس از وقایع غم انگیز یازده سپتمبر 2011، امریکا در شرق نزدیک بسیار می شکستاند و خساره می پرداخت. دونالد ترامپ امروز سوال می کند: «و برای چه؟» عدم تمایل طبیعی وی برای استفاده از نیروهای امریکایی در درگیری های دور و درهم و برهم به اوج خود رسیده است.
رهبر کاخ سفید با تماس های تیلفونی روز یکشنبه خود با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، سرنوشت متحدین کردی غرب را که در صفوف مقدم علیه "دولت اسلامی" (سازمان تروریستی ممنوع در فدراسیون روسیه – تبصره مدیریت مسوول) می جنگیدند، تعیین نمود. این اقدام (خیانت شرم آور از دیدگاه کردها) آنها را در اختیار دشمنان ترک قرار می دهد و همچنین آنها را به آغوش بشار اسد و همکاران روسی او می اندازند. موازی با این، ترامپ به وضوح به رها کردن افغانستان به طالبان 18 سال پس از آغاز حمله به سنگرهای آنها در کابل که سرآغاز طولانی ترین جنگ در تاریخ آمریکا بود، تمایل دارد. آنچه که به عراق مربوط میگردد، جایی که ایالات متحده در اواخر دهه 160 هزار سرباز داشت، رئیس جمهور به آن اجازه می دهد، تا تدریجاً در مدار ایران ، دشمن عمده خود در این منطقه جهان، قرار گیرد.
این عقب نشینی دونالد ترامپ، قرار معلوم، نشان دهنده شکست امریکا در شرق نزدیک است. رئیس جمهور تمایل برای تغییر صفحه ماجراجویی که دو تریلیون دالر هزینه داشت و 7000 سرباز و 300 هزار غیرنظامی، بدون در نظرداشت سوریه، کشت، تائید میکند.
در این میدان نبرد گسترده که شکست عمومی را به خاطر می آورد، روسیه پوتین، ایران با واحدهای مسلح خود (آنها تا مرزهای اسرائیل فعال هستند)، رژیم دمشق و دولت اسلامی که به دنبال احیای مجدد هست، برنده می شوند. فرار اوباما در سال 2011 به مقدمه گسترش دولت اسلامی مبدل گشت. عقب نشینی ترامپ همچنین می تواند برای متحدان بی قدرت امریکا، از جمله ما، به بهای گران تمام شود.
