ولادیمیر بیچکوف مبصر رادیو Sputnik می نویسد، در تاریخ دوم دسامبر سال 1969 کلیمینت افریموویچ وروشیلوف، شخصیت حزبی و دولتی شوروی و اولین مارشال اتحاد جماهیر شوروی، درگذشت.
قبل از انقلاب – او با دو کلاس آموزش، کارگر، عضو حزب سوسیال-دموکرات روسیه، فعال زیرزمینی بود که زندان ها، تبعید، مجازات های بی رحمانه و ضرب و شتم را تحمل کرده بود. وی در طول جنگ داخلی پیشرفت حاصل کرد. او را یک رهبر نظامی شجاع و ماهر محسوب می کردند. اگرچه ل. د. تروتسکی می گفت که وروشیلوف روستایی محدود، بی تعلیم و بدون توانایی های نظامی است. در تابستان سال 1919، لشکر وروشیلوف خاركف را به لشكرهای دنیكین تسلیم كرد. محکمه نظامی با تجزیه و تحلیل شرایط تسلیمی شهر، به این نتیجه رسید که دانش قوماندان اجازه نمی دهد که حتی کندک را بر او اعتماد کرد. اما این وروشیلوف بود که پس از مرگ ناگهانی فرونزی، ریاست کمیساری مردمی امور نظامی و بحری را بر دوش گرفت. وی به مدت 15 سال به عنوان وزیر نظامی خدمت کرد. او به طور فعال در سرکوبهای دهه 30 به ویژه در پاکسازی کارکنان قوماندانی عالی شرکت داشت که در این میان مخالفان زیادی از کمیسار خلق دیده می شدند. به طور کلی، "مانند وروشیلوف تیراندازی کن!". در آن زمان چنین شعاری و نشان روی سینه بنام "تیرانداز ورووشیلوف" وجود داشت.
وروشیلوف را بلافاصله بعد از جنگ اتحاد جماهیر شوروی و فنلاند از ریاست كمیساری دفاع مردمی برکنار کردند. کمیته مرکزی حزب کمونیست تمام روسیه (بلشویک ها) رهبری این اداره را به عقب ماندگی و بی کفایتی متهم کرد. اما وروشیلوف به ویژه صدمه ندید، زیرا او جز حلقه نزدیک به استالین بود. او تنها کسی بود که به رهبر "تو" خطاب میکرد و آنها یکدیگر را با نامهای قدیمی حزبی - کوبا و ولودین صدا میکردند. به طور کلی، وروشیلوف در زندگی خود یک انسان دوست داشتنی و خوش اخلاق بود. او هرگز سیگار نمی کشید، اما ودکا و به طور کلی غذاهای اوکراینی را دوست داشت. پس از مرگ ناگهانی فرونزی که با او دوست بود، همسر و فرزندان کمیسار مردمی امور نظامی و بحری را به خانواده خود برد و او هرگز بین فرزندان خود و فرزندان فرونزی هیچ تفاوتی قایل نبود ...
پس از برکناری از سمت کمیساری دفاع مردمی، وروشیلوف در پست های بلندی، اما نه کیلدی، بلکه مادون کار کرد. و پس از درگذشت استالین، او را به صفت - رئیس هیئت رئیسه شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی سابق منصوب نمودند.
ولی "ریاست" وروشیلوف با رسوایی خاتمه یافت. روزی او سفیر ایران را به حضور پذیرفت. و در پایان پذیرایی از او پرسید: "چرا شما شاه را تحمل می کنید؟ ما پادشاه خود را سرنگون ساختیم و شما نیز باید این کار کنید." سفیر حیرت زده با خود چیزی را گفت و با عجله برآمد. طبعاً او به شاه همه چیز گزارش داد. خروشچف سپس به وروشیلوف گفت: "بلی، شما می توانید جنگ را بر این اساس اعلام کنید!" - و او را از سمت "معاون رئیس" برکنار کرد.
در ارتباط با نام وروشیلوف، یک شوخی خنده دار دیگر یاداوری می کنند. کلیمینت افریموویچ به همراه رئیس شورای کمسیاری های مردمی وی. م. مولوتف جهت پذیرش مجسمه مشهور وی.ای. موخینا بنام " کارگر و دختر کلخوزی" رفته بودند. وروشیلوف به مجسمه نگاه میکرد و نگاه میکرد و ناگهان گفت: "برای اولین بار در زندگی من، کارگری را می بینم که چکش را در دست چپ خود گرفته است." مولوتف، بعد از تأمل، اظهار داشت كه احتمالاً این كارگر همانند رمان مشهور لسكوف چپ دست بوده است. ... به همین فیصله کردند.
