تروستین ریکی (Torsten Riecke)، یینس (Jens Münchrath)، استرید دیونر (Astrid Dörner)، کاترینا کورت (Katharina Kort)، موریتس کوخ (Moritz Koch) و کریستیان ریکنس (Christian Rickens) در مطلب منتشره در نشریه Handelsblatt (آلمان) می نویسند:
- دونالد ترامپ در مجمع جهانی اقتصادی در داووس به عنوان بزرگترین رئیس جمهور امریکا در تمام دوران صحبت کرد. این سیاستمدار 73 ساله تأکید کرد که اکنون ایالات متحده، نسبت به هر وقت دیگر، به خوبی کار می کند.
- چه چیزی در پشت این افسانه ها راجع به کارهای او قرار دارد؟ بررسی دقیق حقایق در مورد سیاست های اقتصادی، تجاری، خارجی و داخلی دونالد ترامپ.
جان كورن بلوم، سفیر پیشین امریكا در آلمان در مصاحبه با Handelsblatt گفت: "ترامپ جهان را خطرناک تر ساخته است." به عقیده وی، اکنون امریکا و غرب عمیقاً از هم جدا شده اند.
"آینده امریكا آن چنان كه امروز هست، هرگز درخشان نبوده است." دونالد ترامپ با این سخنان اولین سخنرانی خود را در مجمع سالانه اقتصادی در داووس در جنوری سال 2018 خاتمه بخشید. دو سال بعد، در روز سه شنبه، رئیس جمهور امریکا دوباره در مجمع سالانه صحبت کرد.
سیاستمدار 73 ساله، با مباهات بر ذکر فهرست دستاوردهای اقتصادی خود گفت: "در امریکا همه چیز، نسبت به هروقت دیگر، خوبتر است." بزرگترین رونق اقتصادی که جهان تاکنون دیده است. پائینترین سطح بیکاری در 50 سال گذشته. هفت میلیون شغل جدید. ده میلیون نفر از خط فقر خارج ساخته شده اند. سر ترامپ از چپ به راست، مانند مسابقه تنیس دور میخورد و نیکتایی بیش از حد دراز سرخ او، گویی خط وسط را نشان میداد.
او با دسپلین احصائیه افسانوی خود را که استراتژیستان انتخاباتی برای او تهیه کرده بودند، خواند. بسیاری ها از 1000 منجران و سیاستمدار که در مرکز کنگره در داووس جمع شده بودند، بی سر و صدا سر شور میدادند و به اطلاعات گوش میکردند. گرتا تونبرگ، فعال محیط زیست، برعکس، صدای مداحی ترامپ درباره ترامپ را با چهره گرفته دنبال میکرد. کلمات "دفاع از اقلیم" در سخنرانی بانفوذترین فرد جهان مشاهده نشدند.
نه ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده، ترامپ به صفت برنده مطمئن در داووس سخنرانی نمود. از نظر اقتصادی قدرتمند، در سیاست خارجی موفق و آسیب ناپذیر در سیاست داخلی. ترامپ خود را اینگونه می بیند - و امریکایی ها و سایر جهان باید او را اینگونه ببینند.
اما چه اشکالی در این افسانه وجود دارد؟ آیا همه دروغ و لاف است؟ یا بسیاری از منتقدین ترامپ باید منظره دیدگاه خود را درباره جهان اصلاح کنند؟ همه آن دسته از تبلیغات کنندگان كه رئیس جمهور امریكا را در درجه اول به عنوان یك کاریکاتور در آستانه زوال عقل نشان می دهند.
آخرین سال نخستین دوره ریاست جمهوری ترامپ زمان است، تا اقدامات وی جمع بندی و حقایق در مورد رئیس جمهور بدون مزین کردن و پرداز ایدئولوژیک بررسی شوند.
در عین حال، به سرعت روشن می شود: نتایج اقتصادی شگفت انگیز ترامپ که در داووس ارائه شد، از جمله، از آنجا که - همانطور که اغلب برای او اتفاق می افتد - همه عبارات تحسین برانگیز از این آزمایش عبور نکردند. بزرگترین رونق که جهان تاکنون دیده است؟ خوب، بلی رشد اقتصادی سالانه در دوره ریاست جمهوری ترامپ بین دو تا سه درصد بود.
در زمان بیل کلینتون، رئیس جمهور دموکرات از سال 1993 تا 2001، سطح رشد اقتصادی چهار درصد بود. سلف ترامپ، بارک اوباما دموکرات، در حدود سه سال اول کار خود همچنین به اندازه رئیس جمهور ترامپ مشاغل ایجاد کرده بود.
با وجود این، نیل فرگوسن، کارشناس تاریخ اقتصاد انستیتوت محافظه کار هوور در استنفورد، ترامپ را "نسبتاً مؤثر" می داند. رئیس جمهور امریکا همه دلایلی دارد، تا وضعیت خوب اقتصاد امریکا را ستایش کند. فرگوسن، مرد اسکاتلندی الاصل، می گوید: "بخشی از موفقیت اقتصادی از برکت او بود."
نتیجه گیری: معامله بعدی مهم است
کلید فهم سیاست دونالد ترامپ احتمالاً در سخنان جان کورنبولوم، سفیر پیشین امریکا در آلمان نهفته است: "او یک تاجر از بخش جایدادهای غیرمنقول است و سیاست های خارجی را طوری انجام می دهد که گویا صحبت راجع به معاملات جایدادهای غیرمنقول مطرح است."
می توان افزود که از این طریق او نه تنها سیاست خارجی را پیش می برد. تمام اقدامات سیاسی ترامپ مبتنی بر روش های محتکرین جایدادهای غیرمنقول نیویورک است: تهدیدهای آمیخته با چاپلوسی به منظور ارعاب« جانب مقابل» یا کشاندن او به طرف خود. برخورد ماهرانه جعل کارانه با حقیقت و نورم های قانونی.
مطابق عقاید رئیس جمهور امریكا، شخص مطابق قانون به محكومیت عمل می كند. و برای جلوگیری از این امر، وکلا لازم است. - این همان چیزی است که مایکل وولف (Michael Wolff) ، روزنامه نگار طی تحقیق اندکی قبل از مراحل استیضاح ترامپ شرح داد.
معامله بعدی همیشه نقش تعیین کننده ای در این تصویر از جهان دارد. تنها هدف، عظمت خودش است که در تسلط بر دشمن بیان شده است. این تصویر آتیستی از جهان - "دشمن یا دوست، او یا من" - به راحتی به دست کم گرفتن ترامپ منجر می شود.
برخلاف عقاید بسیاری ها، او کاملاً می فهمد چه موقع باید تناقض خود را پایین بیاورد. وی در جریان اختلافات تجاری، به حجم اعتماد کرد - و از چین، مکزیک و کانادا امتیازاتی گرفت. امتیازاتی که قبل از ترامپ هیچ امکان پذیر نبود.
ولی در سیاست خارجی، ترامپ متوجه شد كه پس از حمله تلافی جویانه ایران علیه پایگاه های نظامی امریكا در عراق، اوضاع نباید بیشتر تشدید شود و لحن اظهارات را نرم تر كند. در غیر این صورت، امریکایی ها با خطر جنگ با ایران مواجه خواهد شد، و رأی دهندگان ترامپ آن را دوست ندارند و موقف ایالات متحده را به خطر می اندازد.
به همین دلایل، ترامپ در سیاست داخلی لحن خود را نرمتر نمی کند. در آنجا، او می داند که رأی دهندگان وی به چه چیزی احتیاج دارند: نمایندگان سفیدپوست طبقه کارگر و متوسط: لفاظی های شدید علیه مهاجران، تحمل نسبت به نژادپرستی و حمایت از فروشنگان اسلحه. ترامپ بطور هدفمند فرهنگ را ایجاد می کند که در آن جایی برای رنگ خاکستری باقی نمی ماند و فقط سیاه و سفید باقی خواهد ماند.
سیاستمداران جمهوریخواه نمی توانند در کنگره با نمایندگان و سناتورهای دموکراتیک همکاری کنند. بر این اساس، روند استیضاح علیه ترامپ بی نتیجه است، هر چقدر شواهد علیه رئیس جمهور قانع کننده هم باشد: اکثریت جمهوری خواهان در مجلس سنا او را تبرئه می کنند.
