اووی میلیگین (Ove Melllingen) در نشریه TA (ناروی) می نویسد، در این بهار روز های تاریخی مهم زیادی وجود دارد. روزهای تاریخی که در کتب ملی و بین المللی به مثابه روزهای کاملاً ویژه درج شده اند.
در روز پنجشنبه پاک امسال، 80 سال از زمان حمله آلمانی بر ناروی و اشغال این کشور می گذرد. در تاریخ 9 اپریل سال 1940 روزی غم انگیز در تاریخ ناروی و کل جهان است.
در تاریخ 8 ماه می 75 سال قبل ناروی دوباره آزاد شد. آلمانی ها در جنگ شکست خوردند و متفقین پیروز شدند و جهان دیگر مانند گذشته نبود.
باید گفت، ناروی را رسماً، تا 7 جون سال 1945، نیروهای متفقین اداره میکردند.
روز 21 اپریل سال 1945 نیز روز یادگاری است، 75 سال پیش، روسها برلین را گرفتند، طور که تصویر افسانه ای در باره آن گواهی میدهد. 75 سال پیش، نیروهای اتحاد شوروی کنترل پایتخت آلمان را به دست گرفتند. ولی در هرج و مرج که پس از آن در همه جا حکمفرما بود، 9 روز دیگر طول کشید، تا هیتلر در پناهگاه خودکشی کند.
بنابراین، ما در ناروی روز آزادی را در تاریخ 8 می جشن می گیریم. در روسیه این روز را در تاریخ 9 ماه می جشن می گرفتند، در حالی که انگلیسی ها به تجلیل روز پیروزی در اروپا به روز 7 می ترجیح می دهند.
روس ها جنگ جهانی دوم را جنگ بزرگ میهنی می نامند.
هر بار که به روسیه می رفتم، متوجه می شدم این تاریخ برای روسها چقدر مهم است. در سال 1965، تاریخ 9 می در اتحاد جماهیر شوروی روز تعطیل رسمی اعلام شد. بنابراین همه چیز تا به امروز در روسیه، بلاروس، قزاقستان، گرجستان و اوکراین همان گونه باقی مانده است.
هیچ یک کشوری در جنگ جهانی دوم مانند اتحاد جماهیر شوروی تعداد زیادی از مردم را از دست نداد. بین 20 تا 27 میلیون شهروند اتحاد جماهیر شوروی مستقیماً بر اثر جنگ جان باختند. برخی حتی در مورد تعداد زیادتر صحبت می کنند.
پس از این واقعیت غیر منطقی است که خدمات روسها را نادیده بگیریم.
دلیلی برای ستایش جوزف استالین وجود ندارد. اما باید از روسها بخاطر فداکاری آنها سپاسگزار باشیم. از این گذشته، آنها بودند که برای اولین بار توانستند وحشتناک ترین نیروی نظامی را که جهان تا به حال نه دیده بود، متوقف کنند.
نقطه عطف زمستان سال های 1942-1943 بود، وقتی روسها توانستند آلمانی ها را در نبرد استالینگراد (امروز آن را ولگاگراد می نامند) شکست دهند. اگر آنها موفق نمی شدند، شاید آلمانی ها می توانستند در این جنگ پیروز شوند و تا هنوز هم بر اروپا حاکم می بودند.
اما ما نباید هرگز فداکاری روس ها را فراموش کنیم.
در سخت ترین لحظه، در سال های 1940-1945، این کشور همسایه خوبی بود.
بدون قربانی این ملت، شاید اکنون همه ما به آلمانی صحبت می کردیم.
