تیریزا گیوریرو (Teresa Guerrero) در مقاله خود در نشریه El Mundo (اسپانیا) می نویسد، شهاب OR2 1998 52768 به زمین نزدیک شد. دانشمندان از این تقرب برای مطالعه مدار شهاب و درک دقیق تر از مشخصات آن استفاده می کنند، زیرا این جسم آسمانی با قطر دو تا سه کیلومتر بطور فرضی خطر به بار می آورد. دانشمندان رصدخانه Arecibo در پورتوریکو از سیزدهم اپریل بر این شهاب نظارت کرده اند و توضیح می دهند که به دلیل ارتفاعات و پشته های یک طرف به ماسک شباهت دارد.
این شهاب نه تنها یک جسم نزدیک به زمین است، بلکه یکی از دو هزار جسم آسمانی است که به طور بالقوه خطرناک هست. قطر آن بیش از 150 متر و فاصله بین مدار آن با مدار زمین 25 برابر کمتر از فاصله زمین تا مهتاب است.
رصدخانه هالیاکالا، واقع در هاوایی، در 24 جولای سال 1998 این شهاب را کشف کرد. این بزرگترین شهاب است که در سال های آینده به زمین نزدیک می شود. ولی این بدان معنی نیست که اکنون این یک خطر است، در روز چهارشنبه در فاصله 6.3 میلیون کیلومتری سیاره ما گذشت. یعنی اینکه خیلی دور است، تا روی زمین تأثیر بگذارد.
پول چوداس (Paul Chodas) ، مدیر مرکز تحقیقات اجسام نزدیک زمین، ناسا، در طی کنفرانس ویدئویی آژانس فضایی توضیح داد: "ما بیش از 20 سال است که در حال مطالعه این شهاب هستیم و مدتهاست که انتظار نزدیک شدن آن را در تاریخ 29 اپریل داشتیم. این شهاب یکی از بزرگترین اجسام نزدیک به زمین است، بنابراین بسیار مهم است، اما از سیاره زمین فاصله زیادی خواهد داشت و هیچ تقریب وجود نخواهد داشت".
لیندلی جانسون (Lindley Johnson) ، رئیس برنامه دفاع سیاره ناسا در طول کنفرانس ویدئویی فوق الذکر گفت: "برای ما مهم است که هرچه سریعتر شهاب از این کلاس را شناسایی کنیم، زیرا هرچه زمان بیشتری داشته باشیم باید مشخص کنیم که آیا شهاب می تواند تحت تأثیر زمین قرار بگیرد، زمان بیشتری برای آماده سازی و احتمالاً برای انجام دادن کاری موجود خواهد بود".
آژانس های فضایی در حال حاضر روش های مختلفی را مطالعه میکنند، تا تغییر مدار های شهاب ها را معلوم کنند که در آینده می تواند تهدیدی برای زمین باشد. انی ویکی (Anne Virkki) گفت: "یكی از بزرگترین شهاب های كه احتمالاً در 200 سال آینده سیاره زمین را تحت تائثیر قرار خواهد داد، شهاب بنو (101955) با قطر حدود 490 متر است كه در حال حاضر ایستگاه بین سیاره ای اتوماتیک OSIRIS-REx ناسا در آن قرار دارد.
خسارتی را که یک شهاب می تواند در اثر برخورد با زمین ایجاد کند، به اندازه و محل سقوط آن بستگی دارد: "شهاب با قطر حدود دو کیلومتر، بطور مثال، ORS، می تواند یک شهر یا کشور را ویران کند و دهانه ای به قطر 10 - 30 کیلومتر از خود بجا بگذارد. سقوط یک شهاب در آبهای اقیانوسها می تواند منجر به سونامی شود. با وجود این، احتمالاً، شهاب شاید باعث مرگ بشریت نشود."
