نینا خروشچیووا (Nina Khrushcheva) در مقاله منتشره در نشریه Project Syndicate (امریکا) می نویسد، مرگ جورج فلوید، امریکایی افریقایی الاصل با دستان ولچک شده (یا بهتر بگوییم زیر زانو) یک افسر پولیس مینیاپولیس اعتراضات گسترده ای را در ایالات متحده علیه نژادپرستی سیستمی و وحشیگری پولیس برانگیخت. این امر همچنین باعث شده است که بسیاری در خارج از امریکا با میراث نژادپرستی و نابرابری در کشورهای خود مخالفت کنند. اما این همه برای اداره رئیس جمهور دونالد ترامپ بیگانه است.
برعکس، اداره ترامپ همچنان (و حتی فعالانه تر) مصروف عوام فریبی است که همه موسسات امریکایی را مطلقاً نفی می کند. هدف نهایی آن بدون تغییر باقی مانده است: ایجاد یک رژیم تمام عیار ضد لیبرال در ایالات متحده.
هیچ کس به اندازه ویلیام بار، لوی سارنوال ترامپ، با این رویا صادق نیست. بار ممکن است تصوری نداشته باشد که آنتونیو گرامشی کیست. و شکی نیست که ترامپ از او خبر ندارد. ولی شور و اشتیاق بار به خاطر قدرت و حیله گری های حیوانی ترامپ به هر دو آنها کمک کرده، تا به طور مستقیم به نظریه هژمونی فرهنگی برسند که توسط این فیلسوف مارکسیستی ایتالیا طراحی شده است. طبق مفکوره وی، طبقه حاکم به دنبال رضایت جامعه در مورد وضع موجود است، و تضمین می کند که نهادهای کشور ایدئولوژی مشروعیت را تحقق می بخشد و تبلیغ می کنند.
به گونه مثال، مدارس، محاکم، مؤسسات مذهبی و مطبوعات می توانند نقش زیادی در فراگیری نورم ها، ارزش ها و عقاید مردم داشته باشند. ترامپ، بار و به طور کلی جمهوریخواهان امریکایی از همه این نهادها استفاده می کنند. ولی در پاسخ به اعتراضات فعلی، اداره ترامپ با استفاده از نیروی انتظامی و حتی اردو برای دستیابی به اهداف ایدئولوژیک خود، گامی دیگر به جلو بر میدارد.
در تاریخ اول جون، بار که گفته می شود از موجودیت کلمه "جنرال" در عنوان شغلی خود لذت می برد، دستور توسعه محیط دفاعی در منطقه کاخ سفید را صادر کرد. مأموران با استفاده از گاز اشک آور، بمب های دودزا، اسپری مرچ، باتومها، اسبها و سپرهای پولیس این ماموریت را انجام دادند که شامل اخراج معترضین مسالمت آمیز از پارک لافایت، مکانی بود که بسیاری از اعتراضات مهم در طول تاریخ امریکا در آن برگزار می شد.
پس از آن، ترامپ راه خود را از طریق پارک خالی کرد، به طوری که او، بدون دردسر با نگه داشتن انجیل در دست خود، در زمینه کلیسای سنت جان عکس گرفت. بار و همچنین جنرال واقعی، مارک میلی، رئیس کمیته متحد آمران قرارگاه ها با افتخار در کنار او ایستادند.Millie پس از آن وقتیکه مورد انتقادات شدید قرار گرفت، نسبت شرکت در این کار ابراز پشیمانی نمود. میلی اعتراف نمود:« حضور من در آن لحظه و در آن مقطع، این تصور را ایجاد کرد که اردو در سیاست داخلی درگیر است." در حقیقت ، همه چیز حتی بدتر نیز بود: این نمایش عنعنه 240 ساله اردوی امریكا را در مورد حفظ عدم دخالت در سیاست را سخت زیر سوال برد.
ترامپ تأکید می کند که سیاسی ساختن اردو که او تحقق می بخشد، توسط لزوم حفظ "قانون و نظم" توضیح می شود. این سخنان ریچارد نیکسون، رئیس جمهور سخت دیگر ایالات متحده را به یاد می آورد که پر از آرزوهای استبدادی بود. گرچه تظاهرات فعلی اکثراً صلح آمیز است، اما ترامپ ادعا می کند که استفاده از زور علیه معترضین در واقع یک عمل "دلسوزانه" است زیرا ظاهراً "جان مردم را نجات می دهد".
رهبران ارشد سابق اردوی امریكا فریب این بازی دادن اداره ترامپ نخوردند و اقدامات وی را در پارک لافایت محكوم كردند. جنرال جیمز ماتیس، وزیر دفاع پیشین اداره ترامپ، گفت که چنین "سوءاستفاده از قدرت اجرایی" قانون اساسی ایالات متحده را به «تمسخر» مبدل می سازد. بیش از هزار مقام سابق وزارت عدلیه نامه ای را منتشر کردند که خواستار رسیدگی داخلی به اقدامات بار در جریان اعتراضات بود.
فط به این خاطر همین دلیل جنرال بار تشنه واقعی قدرت است. در زمان ترامپ، او سرانجام فرصتی برای عملی کردن ایدئولوژی خود به دست آورد و برای او مهم نیست که پیامدهای قانون اساسی امریکا چه عواقبی خواهد داشت. من گمان می کنم که حتی گرامشی از اینکه بار چگونه آشکارا از "دستگاه اجبار دولت" برای تحمیل « نظم و انضباط بر گروه هایی که مخالف» عظمت طلبی ترامپ و خود بار اند، تکان می خورد.
