اظهارات رئیس جمهور بدین معنا نیست که روسیه این حادثه را فراموش کرده است. طوریکه لازار کاگانویچ، سیاست‌مدار امپراتوری روسیه گفته بود «هر تصادف نام، نام خانواده گی و شغل دارد». بنابرین ادامه تحقیقات برای روسیه بخاطر این مهم که اولاً — در این حادثه ۱۵ نظامی این کشور جان باخته. ثانیاً — باید معلوم شود که به کدام علت این «سلسله ای از حوادث» رخ داده است و ثالثاً — باید جلو همچو حوادث برای همیشه گرفته شود.
اسرائیل در پیوند به سقوط طیاره نظامی روسیه در سوریه گفته که «سوریایی ها به طور تصادفی شلیک میکردند و آنها نمیدانند که چگونه از سیستم های دفاع هوایی استفاده کنند. آنها مقصر هستند.» چنین به نظر میرسد که این موضع نه تنها برای روسیه بلکه برای اسرائیل نیز قابل قبول نیست.
نقطه جالب این است که چندین قدرت نظامی جهان مستقیماً در جنگ سوریه درگیر هستند و هر یک از آنها اهداف خاصی را دنبال میکنند و اهداف شان با همهمخوانی ندارند. علیرغم این شمار تلفات در میان نظامیان این ابرقدرت ها بسیار محدود است. همه میدانند که این دست آورد سیستم دشوار و سختگیرانه هماهنگی و ترتیبات متقابل میباشد که مسئولیت نظارت آن را روسیه به عهده دارد. بنابراین میتوان گفت که جنگ سوریه یک جنگ «دیپلوماتیک» و تابع قوانین میباشد.
با این حال، روسیه نه تنها به دلیل اینکه دولت سوریه به کمک این کشور حکم اعدام خود را لغو کرده و قدم به قدم قلمرو خود را تروریست ها پس گرفت، بلکه بخاطر اینکه روسیه واقعاً حاکمیت و منافع شرکت کنندگان را مطالعه، درک و در نظر گرفته، مسئولیت نظارت جنگ سوریه را به عهده دارد.
منافع اسرائیل از این امر مستثنی نیست. به طور مثال، میانجیگری روسیه در خروج نیروهای طرفدار ایران (نیروهای که اسرائیل به نام "جنگجویان" یاد میکند) از مناطق واقع در نزدیکی مرزهای اسرائیل؛ و رد قرارداد تحویل سیستم های اس-۳۰۰ به سوریه (به ارزش ۵۰۰ میلیارد دالر) بخاطر اینکه استقرار سیستم های یاد شده در خاک سوریه تمام قلمرو اسرائیل را تحت پوشش خود قرار میداد. فهرست اقدامات روسیه به نفع اسرائیل طولانی است. روسیه با انجام این اقدامات در عمل نشان داد که به روابط با اسرائیل احترام قائل است و وضعیت این کشور را درک میکند.
اما بر بنیاد اصول بین اللملی احترام و درک منافع باید متقابل باشد، زیرا این اصل در رژیم یکطرفه کارا نیست. در نهایت عدم رعایت اصل احترام متقابل به زیان طرف نقض کننده تمام میشود.
نکته دیگری که باید روی آن توجه کرد این است که، نیروهای مسلح امریکا به عنوان رقیب جهانی و حریف رسمی روسیه، که در حال حاضر روابط چندان خوبی هم ندارند — قوانین جنگ سوریه را رعایت میکنند و همیشه اقدامات خود را با همتایان روسی خود هماهنگ مینمایند.
اما نیروهای مسلح اسرائیل، که حریف روسیه هم محسوب نمیشوند و روابط خوب و سازنده با روسیه دارند، تا به امروز به دلایلی اسرار آمیز، چیزی را به خود اجازه میدادند که ابرقدرت هستوی جهان (امریکا) به خود اجازه نداده است.
به طور مثال، آنها از ۱۰ عملیات در خاک سوریه فقط از ۱ عملیات به طرف روسی اطلاع میدادند. و یا اینکه آنها فقط ۱ دقیقه قبل از حمله به لاذقیه (حمله ای که در نتیجه آن طیاره نظامی روسیه سقوط کرد) همتایان روسی خود را مطلع ساختند.
نتیجه این همه اقدامات همان سلسله حوادث غم انگیز بود که با مرگ نظامیان روس به پایان رسید.
با توجه به اینکه همه چیز گذشته است، اثبات اینکه تمامی تقصیرات از جانب تیراندازی اشتباه سوریایی ها بوده است، نامناسب و نابجاست. زیرا هدف تماس های دیپلوماتیک تضمین امنیت نیروهای کشورهای متخلف در منطقه بود. و چنین تصور میشد که این امنیت از سوی تمام طرفین دیپلوماتیک تامین خواهد شد.
در حال حاظر اسرائیل در واقع از میان دو گزینه ساده انتخاب میکند: یا این مسئولیت را برعهده میگیرد و تضمین میکند که منبعد همچو حوادث تکرار نمیشود. یا اینکه از مسئولیت شانه خالی میکند و روسیه مسئولیت حفاظت از نیروهای خود را بدون تکیه به قراردادهای فی‌ما‌بین دو کشور، به عمده میگیرد.
اینکه روسیه از چی طریق میتواند این کار را انجام بدهد تا حدودی مشخص است، بعنوان مثال ما در مورد این واقعیت که متحدان سوریه دارای سیستم های دفاع هوایی پیشرفته نیستند، خیلی خوانده‌ایم. خوب، این موردی است که روسیه مطمئنا میتواند در آن کمک کند.
چنین نظری وجود دارد که این گزینه برای اسرائیل دلپذیر نخواهد بود. به همین دلیل برای اسرائیل بسیار مهم است تا در خصوص لزوم حفاظت از جان روس ها و پرهیز از فعالیت هایی که آنها را تحت تهدید قرار میدهد، به نظامیان خود توضیح دهد.
