Стадион Зенит-Арена в Санкт-Петербург - اسپوتنیک افغانستان
ورزش
تازه های ورزش افغانستان و جهان

مارادونا: " شماره 10 همیشه از من خواهد بود"

© Sputnik / Саид Царнаев /  مراجعه به بانک تصاویر دیگو مارادونا Матч между командой "Кавказ" и сборной футбольных ветеранов мира
دیگو مارادونا Матч между командой Кавказ и сборной футбольных ветеранов мира - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
دیگومارادونا در سالروز پیروزی آرجانتین برابر ونزوئلا مدعی شد که شماره 10 همیشه مال او خواهد بود.

دیگو آرماندو مارادونا متنی در اینستاگرام خود منتشر کرد و در آن با بهره گیری از سالگرد پیروزی 2-3 آرجانتین مقابل ونزوئلا در زمین حریف، خودش را مالک همیشگی پیراهن شماره 10 آرجانتین عنوان کرد او همچنین در پیامی واضح و جدی به مسی و کسانی که آنها را با هم مقایسه می‌کند مشکلات فوتبال زمان خود را برجسته کرد.

View this post on Instagram

Hoy se cumplen 35 años de este partido de eliminatorias contra Venezuela, en 1985. Yo ya había jugado dos amistosos antes, contra Paraguay y Chile, unos días antes. Pero este era mi primer partido oficial, después del Mundial 82. En esos casi tres años de ausencia, tuve hepatitis, una fractura de tobillo, y los problemas que teníamos los "extranjeros" para jugar en la selección. Antes no habían fechas FIFA, los clubes te retenían el pasaporte, y las federaciones no estaban obligadas a cedernos. Aquél era OTRO FÚTBOL. Era otro mundo. Al llegar a Venezuela, una persona me rompió la rodilla de una patada, entrando al hotel. Eso hoy no podría pasar. Por eso le digo a los periodistas, que hoy hacen mil comparaciones, mil estadísticas, a los que piensan que descubrieron el fútbol, que no se puede comparar. Antes no era como ahora. Era todo distinto. Las canchas, la pelota, los botines, el arbitraje, el entrenamiento, la alimentación, la medicina, el periodismo, los medios de comunicación, el transporte, los hoteles, el descanso. El Fair Play no existía, te cagaban a patadas. Y si no tenías la copa del mundo, no había paraíso. Por eso, Bilardo armó una selección con jugadores locales durante los primeros años. No hubo "europeos". Passarella, Burru y Valdano tampoco venían a jugar. A ellos tampoco los dejaban venir. Con todo esto quiero decirles que yo no me borré. Que yo NUNCA me saqué la camiseta de la selección. No le mientan a la gente. Que la cuarentena no les afecte, muchachos. Porque aunque en algún momento yo no haya estado, la 10 va a ser siempre mía.

A post shared by Diego Maradona (@maradona) on

او در مورد بازی‌های ملی و نیز حضورش در اروپا متنی را با دو فیلم از آن مسابقه یکجا کرد (یکی گرم کاری و دیگری گل‌های او در مسابقه) و نوشت: "امروز سی و پنجمین سالگرد این مسابقه مقدماتی برابر ونزوئلا در سال 1985 است. من قبلاً دو بازی دوستانه برابر پاراگوئه و چیلی داشتم اما این اولین مسابقه رسمی من بعد از جام جهانی 82 بود."

در ادامه او نوشت: "در تقریباً سه سال غیبت من هپاتیت، مچ پا شکسته و مشکلاتی را که ما بیگانگان برای تیم ملی بازی داشتیم. قبل از تاریخ فیفا، باشگاه‌ها پاسپورت شما را پس می‌گرفتند و فدراسیون‌ها موظف به تسلیمی ما نبودند. دنیای دیگری بود، به محض ورود به ونزوئلا فردی با لگد زدن به زانو وارد هتل شد. این امروز نمی‌تواند اتفاق بیفتد. به همین دلیل من به روزنامه نگاران می‌گویم که امروز هزار مقایسه، هزار آمار با کسانی که فکر می‌کنند فوتبال را کشف کردند شما نمی‌توانید مقایسه کنید. قبل از آن مثل حالا نبود. همه فرق داشت دادگاه، توپ، جوایز، داور، تمرین، غذا، دارو، روزنامه نگاری، رسانه‌ها، حمل و نقل، هتل‌ها، بقیه. "بازی عادلانه" وجود نداشت آنها به شما فریاد می‌زنند و اگر جام جهانی نداشتید بهشت ​​وجود نداشت."

در ادامه مارادونا نگاشته است: بنابراین بیلاردو برای چند سال اول تیمی را با بازیکنان محلی تشکیل داد. هیچ اروپایی وجود نداشت. پاسارلا، بورو و والدانو هم برای بازی نیامدند. اجازه نداشتند که بیایند. با همه اینها می‌خواهم به شما بگویم که خودم را پاک نکردم. اینکه من هرگز پیراهن خود را از تیم ملی بیرون نکشیدم. به مردم دروغ نگو. اجازه ندهید قرنطینه روی شما بچه ها تأثیر بگذارد. زیرا اگرچه در بعضی از مواقع من نبوده‌ام اما 10 همیشه مال من خواهد بود."

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала