فیروز مشعوف در مورد تجربهٔ حضور در جام جهانی روسیه می‌گوید:
«خیلی خوشحال استم که در سرزمین پهناور روسیه استم، درمورد روسیه زیاد شنیده بودم. روسیه کشوری است که در دنیا گپ‌های زیادی به گفتن دارد از لحاظ سیاسی و اقتصادی. روسیه یکی از کشورهایی بود که واقعاً دوست داشتم آنرا ببینم، آقای پوتین یکی از کسانی است که من به او، کرکتر و سیاست‌اش زیاد علاقه دارم و او را یک رئیس جمهور مقتدر می‌شمارم. هر خبرنگار ورزشی از هر جایی که باشد دوست دارد در بزرگترین رویداد ورزشی جهان که جام جهانی است، شرکت ورزد. قبل از اینکه بیایم، از مردم روس چیزهای دیگر شنیده بودم، ولی چیزهای دیگری دیدم یعنی همو که میگویند چیزی که بشنوی با اینکه ببینی خیلی فرق می‌کند. دقیقاً مثل همین که میگن وقتی بروی افغانستان جنگ است و کشتار اما وقتی می‌آیید به کابل، هرات یا مزار، می‌بینید که مردم دارند زندگی می‌کنند، شاید اگر یک اتفاقی هم می‌افتد اما زندگی جریان دارد. خیلی افراد از کشورهای مختلف برای سفرهای سیاحتی می‌آیند به افغانستان. من شنیده بودم که روس‌ها مردمان خیلی خشک اند ولی نه، در همین چند روز واقعاً برعکس دیدم، در میدان هوایی خیلی خوب استقبال شدیم، مثلاً دوستان ما فن آی دی (کارد شناخت هوادار فوتبال) داشتند و ما می‌ترسیدیم که فن آی دی ما را قبول نکنند و بگویند افغان‌ها شامل فن آی دی نمی‌شوند، ولی در میدان هوایی با ما خیلی با احترام برخورد کردند. من فکر می‌کنم روسیه حق دارد جام جهانی را برگزار کند زیرا یک کشوری است که در اروپا قدرت بزرگ سیاسی و اقتصادی است. مردم روسیه حق دارند که در همین یک ماه خوش باشند، از حضور کشورهای مختلف لذت ببرند. من در همین چهار — پنج روزی که در مسکو استم خیلی راضی ام، مثلاً از از پرسیدن آدرس گرفته تا رهنمایی راننده بس که به توریست‌ها احترام می‌گذارند. واقعاً چیزهایی را دیدم که برعکسش را شنیده بودم، تا هنوز خیلی خوب بوده و امیدوارم همچنان خوب باشد».
آقای مشعوف درمورد اینکه بازی‌های تیم ملی فوتبال روسیه چقدر وی را شگفت‌زده ساخت، گفت:
«فوق‌العاده زیاد! در دور اول من خودم در افغانستان فوتبال را گزارش می‌دادم و از جمله کسانی بودم که می‌گفتم روسیه شاید از گروه خود به سختی بالا بیاید، و در مرحله بعدی هم (اگر بالا بیاید) صد در صد از اسپانیا یا پرتگال گول‌های زیاد می‌خورد. شما می‌دانید که هر سال جام جهانی یک تیم شگفتی‌ساز دارد مو امسال نوبت روسیه بود. این جام جهانی خیلی متفاوت است، یک چیز خوبی که در جام جهانی ۲۰۱۸ ماندگار خواهد ماند بازی‌های پرگول، با کیفیت بالا و هیجانی آن خواهند بود. من که از سال ۱۹۹۴ جام جهانی را تعقیب می‌کنم که البته آنزمان سن کمی داشتم اما از سال ۱۹۹۸ بدینسو با دقت و جدیت این مسابقات را دنبال می‌کنم، فکر می‌کنم باکیفیت‌ترین جام جهانی که از لحاظ فوتبالی دیدیم، جام جهانی روسیه است. نسبت به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و ۲۰۱۴ برازیل خیلی بهتر است. تمام بازی‌ها پرگول و غیرقابل پیش‌بینی بوده اند. برای یک گزارش‌گر و یک طرفدار تیم، گول دقیقه نود خیلی یک چیز هیجان‌برانگیز است و فرق نمی‌کند که کدام تیم می‌زند. شما دیدید که بازی جاپان بلژیک یک عشق فوتبالی بود، من در داخل فن زون (محل تجمع هواداران فوتبال) در مسکو گزارش تهیه می‌کردم و دیدم که حتی خود جاپانی‌ها که تیم شان باخته بود، می‌خندیدند چون لذت بردند از فوتبال.
این خبرنگار ورزشی افغانستان درمورد علاقه مردم افغانستان به فوتبال و مسابقات جام جهانی و حال و هوای جام جهانی در افغانستان گفت:
«در کشورها فکر می‌کنم که تماشا کردن تلویزیون براساس آزاد بودن وقت در نخست و اینکه مردم آن جامعه چقدر مرفه اند و تفریح دارند، می‌باشد. در افغانستان دو بُعد است، یکی اینکه متاسفانه در کشور ما تفریح کم است و مردم رو می‌آورند به صفحات اجتماعی و تماشای تلویزیون، چند سال است که تب فوتبال در افغانستان فوق‌العاده زیاد شده، تعدد رسانه‌ها باعث شده تا رسانه‌ها بیایند و برای بدست آوردن مخاطب، فوتبال نشر کنند. زیرا تقریباً همه نسل جوان افغانستان فوتبالی اند، حتی سیاسیون افغانستان فوتبالی شده اند و روسای ادارات دولتی از مسی و رونالدو صحبت می‌کنند. دخترانی که اصلاً فوتبال نمی‌دیدند، می‌بینند که فلانی دارد از مسی می‌گوید و من هم باید بگویم. تب فوتبال شاید از لحاظ فنی نباشد، اما عشق همان دقیقه نود و عشقی که رونالدو گول بزند و مسی گول بزند، وجود دارد. همینطور جام جهانی هم، وقتی می‌بینند یک تورنمنتی که تمام جهان به دنبالش می‌رود، افغان‌ها می گویند چرا ما کم بیاریم، درست است که تیم ملی ما نیست ولی ما بازیکنان را می‌شناسیم، دوست داریم ببینیم. در افغانستان ده‌ها شبکه تلویزیونی جام جهانی را پخش می‌کنند، مردم هر کانالی را تغییر دهند، به جام جهانی می‌رسند و می‌بینند. حالا مردم افغانستان خیلی فوتبال‌دوست و فوتبال‌فهم شده اند. افغان‌ها هم خیلی زیاد سفر کرده اند به روسیه برای تماشای جام جهانی، اما یک حسرت در دل ما است و دلیلش هم کاملاً هویدا است به همین خاطر نه گله‌یی داریم نه انتظار زیادی، تنها آرزو می‌کنیم و صبر داریم که کاش زمانی باشد که تیم ملی ما هم مثل ایران، جاپان، آسترالیا در جام جهانی شرکت کند.»
آقای مشعوف درمورد تجربه خبرنگاری در بخش ورزش در افغانستان گفت:
«خبرنگاری ورزشی در افغانستان متاسفانه در آن جایگاهی که باشد، نیست و دلیل اصلی هم اینست که ورزش پیشرفت نکرده. شما ببینید خبرنگاران سیاسی و جنگی را بیشتر می‌شناسیم زیرا متاسفانه افغانستان فعلاً یک کشور جنگی است یعنی ما بیشتر رویداد جنگ داریم تا رویداد ورزشی. کار خبرنگاری در افغانستان خیلی سخت و دشوار است، خبرنگاران در افغانستان در تیررس گروه‌های دهشت‌افگن می‌باشند. ما در افغانستان ورزش خیلی زنده نداریم، یعنی ورزش آرام آرام نفس می‌کشد و کار خبرنگاری ورزشی هم آرام آرام نفس می‌کشد. تغییرات بمیان آمده اند، حالا خبرنگاران به کشورهای مختلف برای پوشش خبری مسابقات سفر می‌کنند مثلاً ده سال پیش هیچ خبرنگاری در هیچ تورنمنتی شرکت نمی‌کرد. اما حالا افغانستان در رویدادهای مختلف ورزشی جهان حضور گسترده دارد. مثلاً در همین جام جهانی می‌بینیم که هواداران تیم‌های مختلف با بیرق‌های کشورهای شان حضور دارند و شادی می‌کنند و ما حسرت می‌خوریم که کاش تیم ملی ما هم حضور می‌داشت و ما هم می‌توانستیم با بیرق‌های کشور ما اینجا باشیم و از تیم ما حمایت کنیم. به همین خاطر، چون ورزش ما کُند حرکت می‌کند و تازه دارد نفس می‌کشد، مثل قلبی که تازه تشکیل شده و دارد خون پمپ می‌کند، ما هم آرام آرام حرکت می‌کنیم. شاید دو نسل بعد خبرنگاران دیگری باشند که شرایط خیلی بهتری نسبت به ما داشته باشند».
در سوال اخیر از وی پرسیدیم از روسیه چه خاطره‌یی را در هرات قصه خواهد کرد؟
«خاطرات خوشی که خواهم برد، هوای خیلی خوب مسکو است، واقعاً رویایی است. برای ما که از یک فضای خیلی گرم می‌آییم به این طرف، مثلاً من پنج روز است که عرق نکرده ام. ساخت و ساز شهری خوب و قشنگ است و شب‌های خیلی خوبی دارد یعنی از ساعت یازده شب، افغانستان ساعت هفت شام می‌شود و اینجا یازده شب، و خیلی زود صبح می‌شود یعنی ساعت دو شب آرام آرام خورشید در حال طلوع کردن است. مردم خون‌گرمی دارند یعنی من در همین چند روز برخورد بدی ندیده ام و فکر نمی‌کنم که ببینم. من یک آدرس می‌پرسیدم از یک خانم، او متروی خودش را که داشت حرکت می‌کرد به آن مترو نرفت تا به من آدرس را بدهد و سپس در متروی بعدی برود، خوب این انسانیت را نشان می‌دهد و این چیز قشنگی است و این همه خاطراتی اند که من از مسکو و از فرهنگ بالای مردم روسیه با خود خواهم برد و به همه خواهم گفت
مشعوف از رییس جمهوری روسیه سپاس ویژه دارد:
من در اخیر تشکر می‌کنم از رئیس جمهور پوتین بخاطر ایجاد فن آی دی، افغان‌های زیادی می‌خواستند روسیه را ببینند، شما می‌دانید که گرفتن ویزای روسیه برای افغان‌ها خیلی سخت است. من ویدیوهای آقای پوتین را دیدم قبل از اینکه فن آی دی ایجاد شود، وی گفت که این فن آی دی برای تمام مردم جهان است، یعنی یک تحفه دولت روسیه برای کسانی که بیایند و به‌صورت رایگان به روسیه سفر کنند و جام جهانی را ببینند. شاید بعد از جام جهانی ویزا برای مردم افغانستان بند شود و یا هم بدست آوردن آن سخت شود ولی این خیلی خوب است که آقای پوتین افغانستان را هم جز آن کشورهایی آورد و اینکه افغان‌های ما امروز فن آی دی گرفتند، آمدند و دارند جام جهانی را می‌بینند یک تشکر خاص می‌کنم. امنیت خیلی خوب گرفته شده است، من هیچ پولیسی را در خیابان نمی‌بینم اگر پولیسی را هم می‌بینم در یک گوشه ایستاده است و جالب اینست که تفنگ ندیدم، اصلاً تفنگ دست کسی نیست. باوجودی که ما خبر داشتیم که داعش و دیگر گروه‌ها تهدید کردند، اما مردم با خیال راحت سفر می‌کنند، زندگی می‌کنند و شب تا صبح تفریح می‌کنند، بدون اینکه هیچ دغدغه‌یی از هیچ تهدیدی داشته باشند، حتی پولیس اصلاً نیست و شاید زمانی که نیاز است، باشد».
