عادت کردن به سمارت فون – حقیقت واقعی است

روزنامه Atlantico، چاپ فرانسه می نویسد: انجنیران از دره سلیکانی به مردم راجع به خطر ضمیمه ها و سمارت فون ها برای کاربران هشدار میدهند. به گفته انجنیران، آنها میتوانند بر صحت روانی و تبارز دیدگاه های سیاسی تائثیرات منفی بجا گذارند. آنها به ارتباط کار ضمیمه ها به چه نتیجه میرسند؟ آنها از چه ناراضی هستند؟

داوید فییون (David Fayon) میگوید: صحبت راجع به چند انجنیر، بشمول جاستین روزینشتین (Justin Rosenstein) مطرح بحث می باشد که «لایک ها» را در Facebook ایجاد کرده است. آنها درک کردند که شیوه های سنجیده شده نیترال تخنالوژیکی اصلاً چنین نیست و شیوه عملکرد مردم را تغییر میدهند. صحبت بر سر تلاش جهت «کلیک ها» و اعتیاد به چیزهای معین مطرح می باشد. کمپنی های GAFA (Google, Amazon, Facebook, Apple) عملاً، حد اقل، در کشورهای غربی انحصارگران محسوب میشوند. این مساله به چین و بازارهای آسیایی مربوط نمی گردد. به استثنای آمازون، مفاد آنها توسط ارقم دو عددی محاسبه میشود.
Facebook و Google بیش از 20% نتائیج را تضمین میکنند. ما در چارچوب منطق کاپیتالیستی قرار داریم که در آن به هراندازه که مردم از ضمیمه ها بیشتر استفاده میکنند، به همان اندازه بهتر است، چون این کار به کمپنی امکان عرضه اعلانات مسلسل مطابق با میل متوقعه کاربر فراهم می سازد (آنها بنا بر کانتینت ها، فعالیت ها در شبکه های اجتماعی و غیره محاسبه میشوند). در اینجا پدیده عادت کردن بوجود می آید که در صورت آن تحریک شدن قسمت های معین مغز سر احساس آرامش مربوط به هورمون دوفامین ایجاد میکند. این همه انسان را به دور جادویی: فرهنگ حوادث هیجان انگیز، انتقال معلومات، تویت ها، ریتویت ها و غیره، می کشاند. این کار به ضعف جسمانی و در نتیجه به فشار روانی منجر میشود.
این همه وسایل به اساس ماهیت خود کاپیتالیستی اند و متوجه کسب مفاد از سرمایه گذاری به وسیله اعلانات می باشند که شخص را به مراجعه به سایت لازم و انجام خرید وادار می سازد. ما با اقتصاد توجه سروکار داریم، جای که کتله قابل ملاحظه معلومات قابل دسترسی وجود دارد. Google و Facebook باید به اهداف مطروحه دست یابند. آنها برای این کار از الگاریتم های مختلف استفاده میکنند. بطور مثال، در Facebook فقط 10-12% کانتینت ها نسبت به تعاملات آخری اجتماعی منعکس میشوند. بیشتر از همه آنهایی محسوس اند که با آنها بیش از همه معاشرت میکنیم. این حلقه ممتاز در چارچوب شبکه اجتماعی تشکیل میدهد. کابر را احساس تقدیر فوری سوق مینماید و او به ضمیمه وابسته میشود. از همینرو او به مشکل توقف نموده میتواند. چنین رابطه تحمیلی در بین مردم ثروتمند و یا آنهایی که خود را انتقاد میکنند، وجود ندارد. بردگان سیستم به نوبه خود دائیماً از Whatsapp، Snapchat و Facebook استفاده خواهند کرد و در صورت رسیدن اطلاعیه در سمارت فون آنها خود را به دیدن آن بدون درنظرداشت آن که مهم است یا خیر، مکلف میدانند. بیشتر از همه اطلاعیه های آن لاین که در فعالیت نو شبکه های اجتماعی واردساخته شده، مورد انتقاد قرار میگیرند. آنها یکدیگر را کاپی میکنند و فعالیت که در یک شبکه بوجود می آید، به زودی در شبکه دیگر نیز بوجود می آید. روحیه خاص دره سلیکانی وجود دارد که هدف آن ایجاد وسایل حرکت بسوی عادت کردن عددی می باشد. کاربر باید، حد اقل، یک ونیم ساعت وقت در روز در Facebook صرف کند و این در صورت که اکاونت نه تنها در این شبکه وجود دارد. در Whatsapp گروپ های جروبحث وجود دارند و اگر شما در ان نیستید، پس شما خارج از جامعه و مطرود هستید و شما با دیگران معاشرت کرده نمی توانید. این پدیده دلچسپ اجتماعی است. برای انجنیران Google انتقادکردن بر این مودل کار ساده نیست. ولی حالا زمان درک واقعیت ها فرار رسیده است. برخی ها به این نظرند که حالا، احتمالاً، بیش از حد دیر شده است.
— انجنیران میگویند که تخنالوژی های استفاده شده هنگام طراحی این ضمیمه ها متوجه آنند، تا مردم به هر اندازه ممکن بیشتر از آنها استفاده کنند و اکثراً به آنها بر گردند. پس چرا آنها در مورد صحبت کردن راجع به این خطر و اظهار هراس ها خود فیصله نمودند؟
— در اینجا چند نقطه وجود دارد. برخی انجنیران پدر شده و می بینند که اطفال شان فقط مدنیت عددی را میدانند و نمی توانند آن را با آن جهان فزیکی مقایسه کنند که قبلاً وجود داشت. همه به پرده های کمپیوتر روآورده و علاقمندی به اطلاعیه های آن لاین ما را به دریافت معلومات وادار می سازد. در عین حال، این بر الگاریتم معلومات نه کاملاً عینی، با درنظرداشت تشریک مساعی ما با تماس ها، بنا شده است. الگاریتم ها بی طرف نیستند و بر اساس تماس های شخص، تجربه او در مورد تشریک مساعی با سایت و امر مربوط به بهره بهتر در زمان فعال کردن کمپیوتر، شکل مشخص اختیار میکند.
تشخیص حقیقت از دروغ روز به روز دشوارتر شده میرود.
— روجر ماکنیمی (Roger McNamee) یکی از سرمایه گذاران در Google و Facebook این کمپنی های عظیم تخنالوژیکی عالی را با صنایع تنباکو و تاجران مواد مخدر مقایسه کرده است. آیا چنین مقایسه با شبکه های اجتماعی، با درنظرداشت اینکه، آنها ادارک ما را تسخیر میکنند، مجاز است یا خیر؟
— شبکه های اجتماعی به ذات خود ماده مخدر نیستند، ولی استفاده تشدیدی از انها باعث اعتیاد میشود که میتوان با مواد مخدر مقایسه کرد. اعتیاد در این صورت واقعاً بسیار قوی است. شخصی که بدون تیلفون یا دسترسی بر شبکه اجتماعی می ماند، دچار درد واقعی میشود. او عصبانی تر میشود. این کار به معالجه نیاز دارد، چون شخص به بسیار آسانی دچار افسردگی میشود. اگرچه، واضح است که عواقب جسمانی چنین اعتیاد آنقدر محسوس نیستند، بطور مثال، مانند تائثرات تنباکو بر شش ها.