ترامپ، آشکارا با پیروی از جورج بوش که در سال 2002 که با رعد و برق عراق را تهدید میکرد، اعلام داشت:« تحقق دیوانه وار برنامه ساختن راکت ها با سرگلوله های هستوی به زودی میتواند به تهدید برای میهن ما مبدل گردد… باید فقط به خصوصیت مستحکم رژیم کوریای شمالی برای درک تهدید هستوی که این دولت میتواند برای امریکا و متحدان ما به بار آورد، نگاه کرد».
رایان کوپیر (Ryan Cooper) در نشریه «The Week» امریکا در ادامه می نویسد، در این عرصه، مانند سایر عرصه های سیاست شیوه اکتشافی پالیدن مشی مناسب و معقول بکاربرد نظریه به اصطلاح کانستانتا مطلبه میکند. ماهیت آن قرار ذیل است: هر چیزی که ترامپ انجام دهد، باید کار برعکس آن انجام داد و اگر ترامپ قصد جنگیدن با کوریای شمالی دارد، امریکا باید بر دستیابی بر صلح پافشاری کند. اگر ترامپ میخواهد دیوار را در سرحد با مکسیکو اعمار نماید و میلیون ها مهاجر را اخراج کند، امریکا باید همه آنها را عفو کند و غیره.
مولف می افزاید، عین چیز را میتوان راجع به منازعات محلی ما در سراسر جهان گفت که تعداد آنها بی شمار است. تعداد زیادی محرکین به گوش ترامپ میرسانند که او باید به چنین منازعات هرچه بیشتر دامن بزند. از همینرو امریکا باید برعکس عمل نماید. امریکا باید به این منازعات خاتمه بخشد و سربازان را به خانه برگرداند.
طبق وضع سال 2016 نیروهای امریکایی در بیش از 150 کشور و نیروهای ویژه در 138 کشور قرار داشتند. برای آن که شما فکر نه کنید که صحبت بر سر قطعات تصادفی و کم تعداد مطرح می باشد که بصورت موقت در این یا آنجا پراگنده آفتاده، میخواهیم یاداوری نمائیم که طبق وضع سال 2017 در 19 کشور جهان تعداد نیروهای امریکایی از سه هزار نفر تجاوز میکند. در این جمله کشورها افغانستان، بحرین، بلجیم، کوبا، آلمان، عراق، ایتالیا، جاپان، اردن، کوریای جنوبی، کوویت، قطر، اسپانیا، سوریه، تایوان، ترکیه، امارات متحده عربی و انگلستان شامل می باشند. این را لست تائید میکند که در پنتاگون ترتیب شده است. بیشتر از همه سربازان امریکایی در خارج در سال های جنگ سرد در پایگاه های قرار داشتند که باید حمله اتحاد شوروی را متوقف می ساختند. در جرمنی 47055 نظامی امریکا، در جاپان 51452 نظامی قرار داشتند. این، ظاهراً، بی آذار معلوم میشوند. ولی راجع به آنها بیش از این چیزی مثبت گفته نمی توانیم.
چرا ما باید پول های هنگفتی جهت نگهداری پایگاه های نظامی در بین کشورهای صلح آمیز بعد از گذشت سه دهه بعد از آن مصرف کنیم که علت موجودیت آنها از بین رفت؟ اکثریت این امریکایان و حتی همه آنها میتوانند به خانه بر گردند. امریکا به آسانی اروپا را توسط چتر امنیت هستوی توسط یکه جفت تحت البحری پوشانده میتواند. در آنجا ده ها هزار نظامی ضرور نیستند.
در کوریای جنوبی 27123 امریکایی مستقرند. این خطرناکترین منطقه است، به خاطریکه ترامپ به تشدید تشنج در آنجا ادامه میدهد.
کتیگوری بعدی کثیرالعده — نیروهای امریکایی در شرق نزدیک قرار دارند. در افغانستان به تعداد 16500 نظامی، در بحرین 9826 نظامی، در جیبوتی 4715 نظامی، در عراق 9123 نظامی، در اردن 2730 نظامی، در کوویت 16712 نظامی، در قطر 6671 نظامی، در سوریه 1723 نظامی، در ترکیه 2273 نظامی و در امارات متحده عربی 4240 نظامی امریکا قرار دارند. من فکر میکنم که آنها از نقطه نظر دفاع از منافع ملی امریکا کاملاً بی فایده اند و اکثراً به آنها زیان میرساند.
اولتر از همه باید گفت که افغانستان را ما از دست داده ایم و هر قدر زودتر که ما بر این اعتراف کنیم، به همان اندازه بهتر خواهد بود. عراق عمده تاً خاک خود را از داعش (سازمان ممنوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول) آزاد ساخته و حالا باید به پای خود ایستاده شود. نظامیان دیگر عمده تاً خدمات طیارات بی پیلوت و پروازهای آنها را انجام میدهند. این تاکتیک زننده است که تلفات زیاد در بین مردم ملکی در قبال دارد و حالا شهرها و قریه های کامل از طیارات بی پیلوت و ناراحتی های بعد صدماتی آنها متضرر میشوند. این کار را باید بدون تاخیر متوقف ساخت.
آنچه که در این کشورها انجام میدهیم، به هیچکس نفع به بار نمی آورد و مردم که مصروف این کارند، باید به خانه بر گردند.
راجع به نیروهای ویژه باید گفت که نظامیان تعداد واقعی آنها را افشا نمی کنند و شک زیادی در این باره وجود دارد که آنها اصلاً نفع به بار نمی آوردند. اولاً باید گفت که سطح تجاوز نظامی که بدون آگاهی کانگرس و مردم وجود دارد، حیرت آور است. بعضاً حتی ما نمی دانیم که نیروهای ما در کدام کشورها موجود اند.
دوم اینکه طوریکه جیریمی سکیهیل (Jeremy Scahill) در کتاب خود تحت عنوان «جنگ های کثیف» (Dirty Wars) نوشته، شرکت امریکایان در منازعات محلی این نوع در همه جا و بصورت ناگزیر به نتائیج نفرت آنگیز منجر میشوند. این به آنچه شباهت دارد که نیروهای استعماری انگلیس در دوران امپراطوری انجام میدادند. به بسیار زدوی به جنگ در افغانستان امریکایان اعزام خواهند شد که بعد از آغاز آن تولد شده اند. حالا اوضاع در این کشور، نسبت به سال 2001، بدتر است. چرا ما تا به حال در انجام مانده ایم؟
شاید، برخی نظامیان و پرسونل ملکی کار مفید انجام میدهند و به خیر جامعه فعالیت میکنند، بطور مثال مسیرهای تجارتی بحری و خطوط انتیرنیتی را نگهداری میکنند. ولی اگر آنها در قصابی بی رحمانه و بی مفهوم امپریالیستی شرکت ورزند، آنها را باید فوراً خارج ساخت. ما باید روحیه ضد جنگ داشته باشیم. جنگهای بی پایان بس است. وقت آن فرار رسیده که امریکا باید عقب نشینی کند. جهان بدون سربازان، توپ ها و ضربات طیارات بی پیلوت ما بهتر میگردد.
