اسرائیل در جریان سال های زیاد بر کرملن فشار می آورد، تا این سیستم دافع هوا را در اختیار ایران و سوریه قرار نه دهد. و واقعاً هم، باوجود آن که ایران به خاطر آن پول قبلاً در سال 2007 پرداخته بود، اولین بطریه های S-300 خود را فقط در سال 2016 دریافت کرد.
حالا، اگر بر اطلاعات رسانه های روسیه باور نمود، کرملن قصد دارد چند بطریه S-300 در اختیار سوریه نیز قرار دهد. بی مورد نبود که اویگدور لیبیرمان وزیر دفاع اسرائیل طی مصاحبه در روز سه شنبه مجبور گردید تهدید کنند:« هیچکس نباید تردید داشته باشد که اگر کسی بر طیارات ما آتشباری آغاز کند، ما آنها را نابود خواهیم ساخت».
موضعگیری لیبیرمان نهایت روشن است: نیروهای هوایی اسرائیل (IAF) بخود اجازه از دست دادن آزادی عمل در حریم هوایی سوریه داده نمی توانند، اگر به خاطر این به پرداختن بهای بحران دیپلوماتیک با روسیه هم مجبور گردد.
امکان ادامه کار در حریم هوایی سوریه برای نیروهای هوایی اسرائیل عامل کلیدی در سلسله اخیر فعالیت های محاربوی بین اسرائیل و ایران شمرده میشود. لشکر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی متوجه ساختن پایگاه های دایمی در سوریه می باشد — طوریکه به آنها رژیم اسد در بدل حمایت از رئیس جمهور سوریه در طول جنگ داخلی هفت سال اخیر وعده میداد. اما اعمار این پایگاه ها در آن صورت پیشرفته کرده نمی تواند، اگر اسرائیل قصد واردآوردن ضربات هوایی بر آنها داشته باشد.
طبق معلومات ارایه شده در مقاله که در هفته گذشته در روزنامه «وال ستریت ژورنال» (The Wall Street Journal) منتشر شده بود، ضربه بر پایگاه هوایی T4 که لشکر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سوریه از آن استفاده میکند، توسط اسرائیل در تاریخ 9 اپریل به منظور نابودسازی سیستم دافع هوای «تور» ایرانی، وارد گردیده بود. ولی بطریه های که روسیه ارسال میکند، در این منازعه موقف جدا دارند.
نوع بهبودیافته S-300 میتواند همزمان ده ها هدف هوایی را در شعاع صدها کیلومتر تعقیب کند. کانسرن دولتی «الماس انتی» روسیه میگوید که این مجتمع راکتی دافع هوا همچنان میتواند راکت های بالدار و بالیستیکی را نیز منهدم سازد.
سیستم های کنونی دافع هوا که نظامیان سوریه رهبری میکنند، به تسلیحات قبلی، نسل شوروی تعلق دارند، ولی S-300 در عین حال امکان تعقیب طیارات نیروی هوایی اسرائیل را که از پایگاه های خود در اسرائیل پرواز میکنند، فراهم می سازد.
این بدان معنی نیست که اسرائیل برتری استراتیژیک خود را از دست میدهد. طبق معلومات رسانه های خارجی، نیروی هوایی اسرائیل توانسته امکانات این سیستم را بصورت دقیق مطالعه کنند و بارها آن را هنگام فعالیت عملی در جریان تمرینات مشترک با کشورهای مشاهده کرده است که این سیستم ها را از روسیه خریداری کرده اند.
برای آن که از این سیستم دافع هوا رهایی یافت، وسیله مبارزه رادیوالکترونی طراحی شده و همچنان اعلام گردیده که در تسلیحات همین اکنون اولین سیل طیارات شکاری — بمبارد F-35I قرار دارند. قطعات روسیه در سوریه همین اکنون از سیستم S-300 و سیستم کاملتر S-400 استفاده میکنند.
تحویلدهی بطریه های S-300 به نظامیان سوریه حتماً به تغییرات جدی در وضع تاکتیکی منجر نمی گردد که در آن اکنون نیروهای هوایی اسرائیل کار میکند. ولی این حادثه اعلامیه قوی استراتیژیک محسوب میشود.
روسیه تا به حال سعی میکرد از منازعه بین اسرائیل و ایران در سوریه کنار بماند. روسیه با حمایت مشترک با ایران از بشار اسد، در دوران رئیس جمهور ولادیمیر پوتین همچنان با اسرائیل همکاری نزدیک داشت.
مصالحه که روسیه در سوریه به آن تلاش می ورزید، از یک طرف، بدان معنی بود که او جلو ایران را در تلاش های آن برای برقراری حضور هرچه بیشتر دایمی، از جمله — در جهت سوریه در منطقه ارتفاعات گولان، نخواهد گرفت. از طرف دیگر، این بدان معنی بود که روسیه از واردآوردن ضربات هوایی بر «حزب الله» و اهداف ایرانی که رسانه های خارجی به اسرائیل نسبت میدهند، جلوگیری نخواهد کرد.
نظر به اینکه دشمنی بین اسرائیل و ایران شکل هرچه بیشتر علنی کسب میکند، حفظ این موضعگیری متوازن هرچه بیشتر دشوارتر میگردد. دادن مجتمع های راکتی دافع هوای S-300 به رژیم اسد — نشانه آن است که پوتین انتخاب نهایی به نفع متحدین خود در تهران مینماید. این فیصله به ذات خود، نسبت به هر سیستم که در دستان رژیم قرار میگیرد، باعث نگرانی هرچه بیشتر میگردد.
