به گزارش اسپوتنیک، به نقل ازPhys.org، معلوم شد که سن رسوبات این فلزات سنگین با دوره های فراز و نشیب تمدن اروپای باستان مرتبط است.
احتمال دارد که، انتشار سرب دراتمسفر زمین در دوره های یونان باستان و امپراتوری روم هنگام توسعه سکه های نقره — سرب اروپا صورت گرفته و سپس به وسیله باد از روی اقیانوس اطلس به گرینلند رسیده باشد.
در اینجا ذرات فلز با گرد و غبار و قطره آب یکجا شده و به یخچال ها منتقل گردیده اند. محققان سطوح سرب در هسته های استخراج را مطالعه کرده اند و بیش از 21 هزار اندازه گیری انجام داده اند که یک دوره 1900 ساله را در برمیگیرد.
دانشمندان بر این باورند که بخش قابل توجهی از سرب به دلیل استخراج نقره، که برای ساخت سکه ها استفاده می شد، به محيط زيست منتقل شده است.
این امر به دانشمندان اجازه داد تا ارتباط بین سطوح سرب در یخ و وضعیت اقتصاد آن زمان را بررسی نمایند
روشن گردید که افزایش انتشار فلزات سنگین در سال های 900 قبل از میلاد، زمانی که شبکه مسیر های تجارتی توسط "فنیقی ها" در غرب مدیترانه گسترش یافت، صورت گرفته است.
حداکثر آلودگی در زمان رونق (امپراتوری روم I-II قرون میلادی) رخ داده است.
کاهش انتشار سرب همزمان با شیوع اپیدمی در برابر طاعون و همچنین در زمان جنگ و بحران های سیاسی صورت گرفته است. علاوه بر این، در 80 سال موجودیت روم باستان، انتشار فلزات سنگین افزایش چهار برابری را نشان می دهد.
رومیان باستان از سرب برای ساخت لوله های تامین آب استفاده می کردند که بسیاری اوقات باعث مسمومیت مزمن با فلزات سنگین میشد واثرات منفی را بالای سیستم عصبی دستگاه هاضمه انسان وارد می نمود.