گیرنوت کرامپیر (Gernot Kramper) در مقاله منتشره در نشریه «Stern»، چاپ آلمان می نویسد، طیارات امریکایی که با استفاده از تخنالوژی های ستیلس ساخته شده، به ایالات متحده در سراسر جهان سلطه نامحدود در هوا تامین میکنند. در واقعیت امر، طیارات شکاری F-22 و F-35 نامرئی شمرده نمی شوند، ولی آنها به مشکل میتوانند به کمک رادار معمولی کشف شوند. استفاده از واژه خاص — «کمترمحسوس بودن» — نشاندهنده این امر است.
هیچ یک از طیارات شکاری را نمی توان کاملاً غیرقابل دید نامید
هر رادار تشعشعات تعین موقعیت خود را می فرستد. در صورت منعکس شدن آنها از کدام شی رادار اندازه گیری امواج منعکس شده را انجام میدهد. طیارات شکاری ستیلس پوش خاص دارند که چنین انعکاسات را به اندازه قابل ملاحظه کاهش میدهند. برعلاوه این، بدنه طیارات شکاری کمترمحسوس طوری ساخته شده، تا آن تا حد ممکن سیگنال را پراگنده سازد. استفاده از این هردو میتود باعث آن میگردد که دستگاه رادار دشمن سیگنال منعکس شده از اهداف را دریافت نکند که از آن میتواند استفاده نماید.
تخنالوژی های روسی کمترمحسوس بودن بر طرح های اتحاد شوروی استوارند
در جریان مدت زمان طولانی فقط ایالات متحده و متحدان آنها طیارات شکاری ستیلس در جمله تسلیحات شان در اختیار داشتند. ولی در حال حاضر در روسیه چند نوع اولی طیارات شکاری Т-50 ساخته شده و چین حتی طیارت شکاری کمتر محسوس خود را جهت تسلیح بکار گرفته است. اما نقطه جالب اینست که تخنالوژی های ستیلس مورد استفاده امریکایان بر تحقیقات فوندامینتال متخصصین اتحاد شوروی استوار می باشند.
اگرچه روسیه از امریکا در عرصه طیارات کمترمحسوس خود بسیار عقب مانده، کرملین میگوید که موثرترین مجتمع های دفاع هوایی در جهان در اختیار دارد — صحبت بر سر دستگاه های S-300 و S-400 مطرح بحث می باشد.
نظامیان روسیه با پافشاری تمام میگویند که آنها توانایی کشف طیارات شکاری نامرئیی امریکایی را دارند. تورن جنرال ایگور کاناشینکوف نماینده رسمی وزارت دفاع روسیه در جریان منازعه در سوریه مستقیماً واشنگتن را از حمله ممکن بر مواضع روسیه برحذر داشت. افسر روسی در عین حال امکان نیشخندزدن در باره طیارات ستیلس را از دست نداد. او گفت:«همه خیالات اشخاص که دانش کافی ندارند راجع به موجودیت طیارات ستیلس- «نامرئی» میتوانند با واقعیت مایوس کنند مواجه شوند».
انکشاف رادارها
تا وقتیکه کار به رویارویی مستقیم با ایالات متحده نه رسیده، متخصصین در غرب به این پیشبینی ها مجبورند که آیا میتوان در واقعیت امر این کار را انجام داد و اگر میتوان، پس به کمک کدام وسایل. معمولاً عقیده بر آنست که بر ضد طیارات ستیلس دو سیستم رادار روسیه بکار گرفته شده میتواند. سیستم اولی- این رادار کشف دور «پودسولنوخه» (Sunflower) (گل افتاب پرست) است که از دامنه دیگر امواج، نسبت به رادارهای معمولی استفاده میکند. در صورت چنین سیگنال تخنالوژی های ستیلس غیرموثر ثابت میگردند.
ولی تا چندی قبل مخصصین در غرب به این نظر بودند که دریافت نمودن سیگنال به حد کافی دقیق برای استفاده نظامی ناممکن است. به عقیده آنها ستیشن رادار «پودسولنوخه» توانایی کشف ستیلس حمله کننده دارد، ولی هیچ کاری برای متوقف ساختن آن انجام داده نمی تواند.
پارتل امریکایی National Interest در مقاله تحت عنوان «روسیه چگونه میخواهد در شرایط جنگ با امریکا طیارات F-22 و F-35 را سقوط دهد» ((How Russia Plans to Kill the Air Force F-22 and F-35 in a War) به طرح دیگر روسیه توجه مبذول میدارد. صحبت راجع به ستیشن رادار بیستاتیک «سترونا-1» مطرح می باشد. در این نوع رادارها فرستنده های امواج و آخذه ها از همدیگر جدا جابجا میگردند.
تعداد زیادی آخذه های کوچک
از همینرو «سترونا-1» از یک فرستنده و تا ده آخذه های کوچک سیگنال تشکیل شده که میتوانند در موترهای عادی بابری منتقل گردند. آنها پیهم نصب میگردند و به این ترتیب سیستم هشدار ایجاد میگردد که میتواند ستیلس را کشف نماید.
یکی از چنین تلک های راداری ساحه 160 در 20 کیلومتر می پوشاند و از همینرو به کمک آن میتوان از اهداف انتخابی مانند پایتخت روسیه دفاع نمود. برعلاوه، این رادار میتواند اهداف را در ارتفاع تا 7 هزار کیلومتر کشف نماید و از همینرو برای دفاع موثر باید از آن یکجا با سیستم های دیگر که برد زیادی کشف دارند، استفاده شود.
