بعد از بلندرفتن تدریجی شاخص های متوسط ضریب به اصطلاح استعداد فکری (اثر فلین) امروز ما با نگرانی ناظر رکود و حتی کاهش آن (تائیر معکوس) می باشیم. آیا ما از این هراس داشته باشیم که بشر «احمق تر میشود»؟
آیا اثر فلین واقعاً هم به استعداد فکری رابطه دارد؟
در این باره حقایق اشکار وجود دارند. جیمس فلین (James Flynn) فیلسوف زیلاند جدید نشان داده که در قرن XX IQ متوسط باشندگان امریکا تدریجاً بالا میرفت. تحقیقات مشابه در کشورهای دیگر نیز عین نتائیج داده اند. در کشورهای غربی رشد از 3 تا 7 پاینت در طی ده ها سال مشاهده شده است. اما تحقیقات نو ریچارد لین (Richard Lynn) و ادوارد داتون (Edward Dutton) نشان داده که از سال 1995 در یک عده کشورها IQ تمایل کاهش داشت. به این ترتیب، IQ اوسط فرانسویان 4 پاینت در دوران سال های 1999 تا 2009 کاهش یافته است.
تحقیق علل ممکن بلندرفتن و کاهش IQ باعث دلچسپی زیاد میگردد. مناقشات عمده تاً به دو عرصه، مربوط به محیط زیست و جینیتیک، ارتباط دارند. ما یکبار دیگر در تقابل نامنهاد خصوصیات ذاتی و کسبی غرق میشویم.
سوال در اینست که آیا «استعداد فکری» چیزی طبیعی است و در این صورت امکانات تکامل فکری برخی ها نسبت «معلومات» انفرادی ضعیف آنها (تیوری داروین) یا نظریات عام نژادی محدود خواهد بود. یا، برعکس — این نتیجه تعلق اجتماعی است که امیدی انکشاف خوب استعداد فکری را، اگر برای این تمام شرایط وجود داشته باشند، فراهم می سازد.
ولی فقط با تمرکز تمام توجه بر علل نوسانات IQ، بدون مطرح ساختن سوال راجع به منشای آن که در حالت نوسان قرار دارد، یعنی خود ماهیت استعداد فکری، ما با همه نتیجه گیری ها موافقه میکنیم! ما واقعاً بر موجودیت استعداد فکری به مثابه چیزی طبیعی اعتراف میکنیم که میتواند نظر به «حجم» د افزایش یابد یا کاهش پیدا کند.
آیا استعدا فکری به IQ خلاصه میشود؟
سوال اینست که IQ بطور خاص چه چیز را اندازه میکند. امکان تعیین سطح تجارب و استعدادهای معین یا محک های معین با استفاده از تست های خاص (بطور مثال، شفاهی یا عددی)، بیش از این مورد شک و تردید قرار نمی گیرد. بعد از طرح موفقانه شیوه «بینی — سیمون»، تست ها موثریت و مفیدیت خود را ثابت ساختند… IQ «وزن استعداد فکری» شخص جداگانه را ارزیابی نمی کند، بلکه جایگاه او را در چارچوب تست تعیین میکند.
استعداد فکری چیست؟
میتوان گفت که استعدا فکری ویژگی است که در امکان فکرکردن تبارز می یابد. از فیض چنین امکان ما در استعدادهای فکری خود باهم برابریم. این فقط امکان است: هرکس در انتخاب و استفاده از آن آزاد است یا نه. استعداد فکری آینده بسیار خوب دارد، اگر مردم بخواهند امکانات دست داشته شان را جهت هشیارشدن تحقق بخشند، یعنی اگر آنها در باره حفظ و تکثیر استعداد فکرکردن خود تصمیم اتخاذ نمایند. در غیر آن ما شاهد پیروزی حماقت خواهیم بود.
«در نهایت امر، استعداد فکری زمانی کاهش می یابد، وقتیکه از آن استفاده نمی کنند!»
