حاکی اوجال از روزنامه ملیت (Milliyet)، چاپ ترکیه سخت خشمگین شده است. او در رابطه با روسیه و ایران در سوریه از خیال پردازی کار نمی گیرد، ولی در مورد قانونی بودن حضور آنها در این کشور تردید ندارد.
مولف می نویسد، در حال که امریکا به وینزویلا کمک بشری مینماید!، حالا هفت کشور «طرفهای ذینفع» (یعنی ترکیه، روسیه و ایران) را به اجتناب از جنگ در سوریه و جستجوی حل دیپلوماتیک منازعه دعوت مینمایند.
در هفته گذشته امریکا در واشنگتن ملاقات را با شش کشور برگزار نمود. در این ملاقات فرانسه، جرمنی و انگلستان شرکت ورزیدند که از سازمان ملل متحد به منظور دستیابی بر ردنمودن اعلامیه ترکیه و روسیه که هنوز صورت هم نگرفته، به ارتباط پروسه تعیین ترکیب هیات که باید جهت مذاکرات در باره قانون اساسی سوریه به ژینیو برود، دعوت بعمل آورده اند. برعلاوه، در این «کمپاین» مصر و عربستان سعودی که در طول شش سال نسبت به تراژیدی در سوریه بی تفاوت مانده بودند و همچنان اردن — یگانه، کشور را که در این مساله حق رای دارد، نیز شامل ساخته اند.
این کشورها که در بین آنها ترکیه موجود نبود که هفت سال بار جنگ در سوریه را بر دوش میکشد، بعد از این ملاقات اعلامیه مشترک منتشر کردند. این اعلامیه هم به علل نامعلوم فقط در سایت وزارت خارجه امریکا منتشر شده است.
طبق اعلامیه، این کشورها، ظاهراً، خواستار حل دیپلوماتیک مساله سوریه مطابق فیصله نامه 2254 شورای امنیت ملل متحد می باشند. و نه تنها این کشورها که در خاک آنها (به جز از جرمنی و اردن) حتی یک پناهجوی سوریایی هم قرار ندارد، برعلاوه از این هراس دارند که آنهایی که خواستار حل نظامی در سوریه می باشند، فقط افزایش منازعه را در منطقه تحریک میکنند.
ترکیه را مخفیانه تهدید میکنند، اینکه گویا هر مرمی که در منطقه از زمان پروسه سوچی منفجر میشود، منشای امریکایی یا اسرائیلی ندارد و گویا در سوریه، جای که ایتلاف به اصطلاح 79 کشور بنام مبارزه با داعش (سازمان ممنوع در فدراسیون روسیه — تبصره مدیریت مسوول) (که خود آنها ایجاد و تسلیح کرده) قرار دارد و آنها کسانی نبودند که در طول هفت سال به جنگ داخلی در سوریه دامن می زنند و همه چیز را از نقطه نظر امنیت اسرائیل ارزیابی میکنند.
اگر خوش تان می آید یا نه، ولی در حال حاضر در سوریه فقط دو کشور — روسیه و ایران که به اساس دعوت رژیم سوریه قرار دارند، بطور قانونی حضور دارند. روسیه از برکت موافقت نامه راجع به اتحاد که از زمان شوروی باقی مانده و ایران — از برکت اتحاد مذهبی در سوریه قرار دارند. ترکیه، از یک طرف، با سوریه قرارداد تعقیب فرامرزی تروریستان دارد و از جانب دیگر — حق طبیعی که از حقوق بین الملل ناشی میشود. دلچسپ اینکه آیا این فراخون های جعلی به صلح میتوانند کدام ملت را متقاعد سازد؟ تا چه حد این جعلیات را ملل جهان، اعراب که طرفدار رژیم در سوریه معلوم میشوند، کردان که از گروپ مسلح بنام «پیشمرگه سوریه» حمایت میکنند که در این روزها هرچه آشکارتر موجودیت شان را نشان میدهند، درک کرده میتوانند؟ رهبران کشورهای همسایه و دوست که به استانبول آمده بودند، و ظاهراً همه چیز را درک میکنند، آیا مسوولیت امضا نمودن در پای اعلامیه امریکایان را میدانند؟
برعلاوه این، چقدر متفکرین در کشور ما، با ترسیم نمودن استراتژی امپریالیستی جنگ بلاوقفه که متوجه توسعه بازارها اند که آنها راجع به آن در کتاب ها خوانده، بر واقعیت سوریه، نتیجه گیری مینمایند؟
