انجیلا ستینت (Angela Stent) در مقاله منتشره در نشریه The Wall Street Journal (امریکا) در ادامه می نویسد، در دسمبر سال گذشته، وقتیکه رئیس جمهور دونالد ترامپ بطور غیرمنتظره راجع به خروج نیروهای امریکایی از سوریه اعلام داشت، ولادیمیر پوتین نسبت به این فیصله تا اندازه زیادی اظهار نظر مثبت نمود. در کنفرانس مطبوعاتی همه ساله از او به ارتباط ارزیابی نمودن ترامپ که اعلام داشته بود که «دولت اسلامی» (داعش، سازمان ممنوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول) در سوریه شکست داده شده سوال نمودند و رهبر روسیه پاسخ داد:« من بطور کل با رئیس جمهور ایالات متحده موافقم». و بعداً افزود:« آیا در آنجا حضور نیروهای امریکایی ضروری است؟ من این طور فکر نمی کنم».
فیصله ترامپ به پیروزی بزرگ برای پوتین مبدل گشت، چون این به روسیه در امر مبدل شدن به بازیگر بانفوذ نو در شرق نزدیک کمک میکرد. حضور اقتصادی و نظامی امریکا در این منطقه بسیار وسیع است و مسکو توان تعویض واشنگتن را ندارد. اما طی سه سال اخیر پوتین روسیه را به مثابه بازیگر مهم در منطقه شرق نزدیک احیا کرد. طوریکه به من یک نماینده بلندپایه اسرائیل گفت، « روسیه در شرق نزدیک سیاست تهاجمی و انعطاف پذیر دارد و این کشور محدودیت های آن را درک میکند».
پوتین با مهارت از تردیدهای امریکا در دوران اوباما و ترامپ به ارتباط حفظ حضور خود در منطقه استفاده میکند. ترامپ توجه خاصی به مقابله با نفوذ ایران مبذول میدارد و این به پوتین امکان تحقق نظریه سیاست پرگماتیک خود که بر منافع بنا شده، فراهم می سازد. روسیه یگانه دولت بزرگ خارجی است که با همه نیروهای کلیدی این منطقه، مانند ایران، دول سنی عربی، اسرائیل، ترکیه، کردان، خومختاری فلسطین، حماس، «حزب الله» و سوریه، دیالوگ پیش می برد. روسیه که عملاً بطور کامل از شرق نزدیک در سال 1989، وقتیکه فروپاشی اتحاد شوروی آغاز شد، خارج گردید، به آنجا بازگشته و نفوذ روزافزون منطقوی آن یکی از دستاوردهای اساسی سیاست خارجی پوتین، در پهلوی آن مشارکت محسوب میشود که او با چین در دوران شی جینپین ایجاد کرده است.
اولین تهاجم بزرگ را روسیه در سپتمبر سال 2015 انجام داد و تمام جهان را با بزرگترین ضربات هوایی خود در سوریه حیرت زده ساخت که رژیم رئیس جمهور بشار اسد را از شکست نجات داد.
روسیه دوران پوتین که بیش از این از بار ایدیولوژیکی زمان شوروی رهایی یافته به مخالف قاطع تعویض رژیم ها مبدل گشت که توجه زیادی دول شرق نزدیک بعد از مداخله امریکا در عراق در سال 2003 و «بهار عربی» سال 2011 بخود جلب نموده است. پوتین را بطور خاص مرگ معمر قذافی رهبر لیبیا به دست شورشیان در اکتوبر سال 2011 تکان داد.
پوتین همچنان از سیاست چندین ساله اتحاد شوروی صرفنظر نمود و توسعه مناسبات با اسرائیل و عربستان سعودی آغاز کرد که متحدان عمده منطقوی امریکا محسوب میشوند.
مناسبات روسیه با اسرائیل نسبت به دوران شوروی بسیار گرم است و 2،1 میلیون اسرائیلی که خانواده های آنها از شوروی سابق به اسرائیل مهاجرت نموده، در تعمیق مناسبات اسرائیل-روسیه نقش مهم بازی میکنند.
مسکو همچنان دقیقاً مناسبات با عربستان سعودی توسعه می بخشد که به مقایسه دوران شوروی در این عرصه تحول بنیادی رخ داده است.
وقتیکه در سال 2014 سقوط قیم نفت رخ داد، ضرورت بازگرداندن آن به به سطح قبلی به اساس نزدیکی روسیه-عربستان سعودی مبدل گشت. بعداً پوتین با ستاره برازنده عربستان سعودی شهزاده محمد بن سلمان ملاقات نمود و او را شریک مطمئین نامید. در سال 2017 سلمان پادشاه عربستان سعودی از مسکو بازدید دولتی بعمل آورد، جای که از او پذیرایی گرم نمودند و به او درجه افتخاری در انستیتوت روابط بین المللی مسکو دادند.
مولف در اخیر چنین نتیجه گیری میکند، نظر به این که تیم ترامپ سرعت عقب نشینی از شرق نزدیک را تسریع می بخشد، پوتین امکانات بوجود آمده را مشاهده میکند و سعی می ورزد بصورت اعظمی از آنها استفاده کند، چون او را محدودیت های باز نمی دارد که رهبران شوروی داشتند. امریکا مجبور است با این عادت کند که در شرق نزدیک برای آنها رقیب متفکر بوجود آمده که به خاطر نفوذ مبارزه میکند.
تبصره ها
Edward Dagnon
به طرفداری از حکومت در سوریه تقریباً 200 هزار نظامی روسیه و ایران می جنگند. ما در سوریه فقط دو هزار نظامی داریم و حکومت این کشور مطالبه میکند، تا ما خارج شویم. آیا برای ما باقی ماندن در آنجا و تعمیق منازعه، با جنگیدن با دولت سوریه (و همچنان با روسان و ایرانیان) ضروری است؟ ما جای پای در سوریه پنج سال قبل از دست دادیم. به چه تعداد امریکایان باید به خاطر این کار باخته شده کشته شوند؟
Guatam Dey
پوتین از نفوذ در شرق نزدیک برخوردار می باشد.
اما او یک پناهجو را هم نه پذیرفته، به هیچکس و هیچ یک مهاجر غیرقانونی از شرق نزدیک پناه نداده است. فقط امریکای احمق اتباع خود را از آن محروم می سازد که برحق به آنها تعلق دارد. تشکر دموکراسی!
John Watson
ما امکان نزدیک شدن با روسیه را از دست میدهیم. تمام شور از جناح چپ این نزدیکی را هنوز هم مشکل می سازد. روسیه، نسبت به چین، بیشتر میخواهد متحد امریکا باشد. پوتین احترام میخواهد. او رهبر کشور بزرگ است و ما باید به او این احترام بدهیم. بعد از این مناسبات بین کشورهای ما بطور قابل ملاحظه بهبود خواهد یافت.
Carrie Gorringe
پوتین میخواهد امریکا را استعمال کند و با گذشت زمان آنها را کنار بزند. او نمیخواهد متحد ما باشد. اگر شما این نارضایتی داغ او از امریکا را نمی دانید، پس من به شما هیچ کمک کرده نمی توانم.
