در سال گذشته تابستان برای همه باشندگان زمین گرم بود. طبق ارزیابی کلی ناسا، سازمان ملل متحد، سازمان های هواشناسی امریکا و انگلستان، سال 2018 به چهارمین گرمترین سال از آغاز مشاهدات در سال 1880 مبدل گرد. ولی، این آخری نخواهد بود و در سال 2019 تابستان هنوز هم گرمتر خواهد بود.
گرمی بیشتر ادامه خواهد یافت
چنین نتیجه گیری در گزارش درج است که دانشمندان اداره ملی در باره هواشناسی و تحقیقات ساحه کیهانی (ناسا) و اداره ملی در باره تحقیق ابحار و اتموسفییر آماده ساخته اند. گزارش در تاریخ 6 فبروری سال 2019 منتشر شده است. در گزارش پیشگویی های درج اند که به اساس آنها گرما، به عقیده اکثر حکومت ها، به سطح بسیار خطرناک خواهد رسید.
بر استناد این معلومات، میتوان یگانه نتیجه گیری نمود: سال 2018 در فاصله زمانی بین سال های 1880 و 2014 به گرمترین سال مبدل گشته، اما سه سال قبل هنوز هم گرمتر بودند. به این ترتیب، سال 2018 به چهارمین سال بسیار گرم طی مدت زمان تقریباً 140 سال مشاهدات مبدل گشته که تمایل گرم شدن را تائید میکند.
طوریکه از معلومات برمی آید، پنج سال بسیار گرم در تاریخ —پنج سال اخیر بودند، ولی سال های 18 و 19 گرمترین سال ها طی تمام دوران مشاهدات می باشند که در دوران از سال 2001 ثبت شده اند. طی دو دهه اخیر شاخص های روبه افزایش سریع شاخص های حرارتی تمایل را تائید میکنند که تحقیق کنندگان به آن اشاره نمود اند. طبق نظر همه آنها، تغییرات اقلیمی نتیجه فعالیت بشر می باشند.
طوریکه در جنوری سال 2018 سازمان جهانی هواشناسی اعلام داشته بود، در سال های 2015، 2016 و 2017 بلندترین شاخص های حرارتی ثبت شده بودند. سال 2016 گرمترین سال در تاریخ مشاهدات بود، ولی در سال 2017 بلندرین درجات حرارت ثبت شده بودند و این بدون درنظرداشت پدیده ایل-نینو ثبت شده که آن هم، احتمالاً، به بلندرفتن همه ساله گرما مساعدت میکند.
به اساس معلومات تحلیل اجمالی که سازمان های عمده در این عرصه انجام داده، درجه حرارت متوسط در روی زمین در سال 2017 به اندازه 1،1 درجه سانتیگراد به مقایسه شاخص های مشترک در دوران بعد از انقلاب صنعتی افزایش یافته است. در گرمترین سال 2016 افزایش درجه حرارت را 2،1 درجه تشکیل داده بود.
عواقب چنین گرم شدن سریع را میتوان در مثال طوفان ها در آسترالیا، خشکسالی ها، آبخیزی های ساحلی در ایالات متحده و همچنان در ذوب شدن یخ ها در قطب شمال مشاهده کرد. برعلاوه این، دانشمندان طوفان های مخرب، مانند «مایکل» و «فلورینسیا» که در سال گذشته مشاهده شدند، نیز با تغییرات اقلیمی مربوط میدانند.
آنچه که به آفات طبیعی مربوط میگردد، پس در سال 2018 آتش سوزی ها در جنگلات کالیفورنیا و یونان، خشکسالی در افریقا و آبخیزی ها در کرالی هند مشاهده شده بودند. شاخص های بی سابقه گازهای بخار در اتموسفییر در نوبه اول در صورت سوختاندن مواد سوخت به علت گرم شدن جهانی مبدل میگردند.
در حال حاضر، به احتمال زیاد، ما 10 سال بسیار گرم از آغاز مشاهدات هواشناسی در قرن XIX پشت سر میگذاریم. سال 2016 به گرمترین سال مبدل گشت و سال های 2015، 2017 ئ 2018 اندکی کمتر گرمتر بودند.
طبق ارزیابی کلی ناسا، سازمان های هواشناسی امریکا، انگلستان و سازمان ملل متحد در پنج سال آینده نزدیک درجه حرارت به مقایسه سطح ماقبل صنعتی افزایش خواهد یافت. در نتیجه، دوران بین سال های 2014 و 2023 طی 150 سال اخیر گرمتر خواهد بود.
بلند رفتن شاخص های متوسط درجه حرارت در جهان میتواند به فاجعه ایکالوژیکی منجر گردد — بلندرفتن درجه حرارت نه تنها مردم، بلکه تمام موجودات زنده را تهدید میکند.
طبق معلومات عمر بدر کارمند سازمان جهانی هواشناسی، کشورهای منطقه عربی با خطرات بیشتر، به ویژه خشکسالی ها و گسترش صحرا مواجه می باشند.
باوجود این همه در تمام شرق نزدیک و شمال افریقا نسبت به این تغییرات بی تفاوتی مسلط است. طبق معلومات انستیتوت ماکس پلانک جرمنی، درجه حرارت در این مناطق دو برابر سریعتر، نسبت به حد اوسط در جهان افزایش خواهد یافت.
طبق پیشبینی های انستیتوت مذکور، تا سال 2050 درجه حرارت در شرق نزدیک و شمال افریقا تا 54 درجه سانتی گراد خواهد رسید. در سال گذشته گرما در کوویت ریکار قایم نموده بود و شدت گرما 54 درجه ثبت شده است.
تا سال 2100 درجه حرارت در خلیج فارس به 50 درجه سانتیگراد خواهد رسید و سطح رطوبت در دول این منطقه 10 برابر افزایش خواهد یافت. کشورهای منطقه خلیج فارس، طبق تحقیقات مجله Nature، تا سال 2100 قابل زیستن نخواهند بود.
در ایران از سال های 1990 خشکسالی ادامه دارد و هزاران دهقان ناامیدشده را به روآوردن به شهرها مجبور ساخته است. وضع در لبنان که دچار نفاق مذهبی می باشد، بهتر نیست. کشورهای مانند، سوریه و عراق، جای که شبکه اقتصادی در نتیجه جنگ ویران شده، باید به دوران بسیار گرم و خشک آمادگی بگیرند.
یک عده کشورها جهت کاهش نشر گازات بخار تلاش می ورزند. در مراکش، مانند، دوبی استیشن های بزرگ برق آفتابی در صحرا می سازند. عربستان سعودی صادرات نفت را کاهش نمی دهد، اما استیشن های برق آفتابی را تقریباً 200 برابر بزرگتر از بزرگترین موسسه فعال اعمار میکند. باوجود این همه، شرق نزدیک و شمال افریقا مستقلانه کاری زیادی را جهت نرمش عواقب تغییرات اقلیمی انجام داده نمی توانند.
