پیپی اسکوبار (Pepe Escobar) در مطلب منتشره در Asia Times (هانکانگ) می نویسد، عمده ترین ملاقات سه جانبه غیررسمی روسیه-هند-چین در حاشیه اجلاس «بیست گانه بزرگ» در اوساکا برگزار گردید.
رهبران سه کشور عملاً در فضای محرمیت باهم ملاقات نمودند. از چند نماینده مطبوعات که در اتاق برهم و درهم حضور داشتند، به زودی در مورد ترک کردن آن خواهش نمودند. رئیس جمهور پوتین، شی جینپین و مودی را صفوف آراسته دستیاران همراهی میکردند که به مشکل در اتاق جای شدند. شی جینپین بالاخره میتواند در هر لحظه پوتین و مودی را به پیکن دعوت نمایند، اگر آنها میخواهند مسایل جدی را مورد بحث قرار دهند.
دهلی نو اعلام میدارد که ملاقات در اوساکا به اتبکار مودی سازماندهی شده بود. این درست نیست. ملاقات در اوساکا نقطه اوج پروسه طولانی تحت رهبری شی جینپین و پوتین محسوب میشود که میخواهند مودی را به شرکت در نقشه راه جدی همگرایی یوریشیا متقاعد سازند. این نقشه راه در ملاقات قبلی آنها در ماه گذشته در اجلاس سازمان همکاری شانگهای در بیشکیک تصویب شده بود.
حالا روسیه — هند — چین (RIK) یکبار دیگر باهم یکجا اند. ملاقات بعدی در اجلاس اقتصادی شرقی در ولادی وستوک در ماه سپتمبر تعیین شده است. پوتین، شی جینپین و مودی در سخنرانی های شان توضیح نمودند که روسیه، هند و چین، به قول پوتین، « سهم وزین در ایجاد شیرازه امنیت تقسیم ناپذیر» در قاره ایفا میکنند.
مودی — بطور کل به روحیه ماکرون — مساعی کثیرالجانبه را در باره مبارزه با تغییرات اقلیمی خاطرنشان ساخت و شکایت کرد که اقتصاد جهانی را تحمیل «یک جانبه» رهبری میکند و بر ضرورت اصلاحات در سازمان تجارت جهانی تاکید نمود.
پوتین از این هم فراتر رفت و بر آن پافشاری نمود که «کشورها خواستار حفظ سیستم مناسبات بین المللی می باشند که هسته آنها منشور سازمان ملل متحد و نورم های حقوقی می باشند. ما از چنین اصول مهم روابط بین الملل، مانند احترام به حق حاکمیت و عدم مداخله در امور داخلی دفاع میکنیم».
پوتین دقیقاً رابطه متقابل جیوپولیتیکی بین سازمان ملل متحد، بریکس، سازمان شانگهای و«بیست گانه بزرگ» و همچنان اهمیت «تحکیم سازمان تجارت جهانی» و صندوق بین المللی پول به مثابه «نقطه آغازین جهان معاصر و چند قطبی را فورمولبندی نمود که تحریمات را به مثابه عملکرد قانونی نمی پذیرند».
شی جینپین، خطاب به بریکس، سیاست حمایتگری را محکوم کرد و جهت تحکیم سازمان تجارت جهانی دعوت بعمل آورد. او گفت، دول شامل در بریکس باید «استحکام انکشاف و توانایی مقابله با تهدیدهای خارجی تحکیم نمایند».
پوتین از این هم فراتر رفت. او نه تنها تمایلات «حمایتی» در تجارت جهانی را محکوم کرد، او جهت پیشبرد تجارت دوجانبه با اسعار ملی در غیاب دالر دعوت بعمل آورد که تعهدات روسیه و چین را در چارچوب مشارکت استراتژیک منعکس می سازد.
روسیه و چین در چهره وزیر مالیه انتون یلیوانوف و رئیس بانک مردمی چین ای گان موافقت نامه راجع به گذار به روبل و یوان در تجارت دوجانبه امضا نمودند.
به ارتباط بحث در باره ایران در نشست روسیه، هند و چین هیچگونه معلومات وجود نداشت. چین ایران را به مثابه گره کلیدی راه ابریشم، یا ابتکار «یک کمربند، یک راه» بررسی میکند. روسیه ایران را به مثابه شریک کلیدی برای دستیابی بر توازن در آسیای جنوب-غربی ارزیابی میکند و این موضوع عمده مذاکرات پوتین و ترامپ بود که در آنها سوریه و اوکراین نیز مورد بحث قرار گرفتند.
هیچگونه ثبوت های وجود ندارند که هند بطور ناگهانی به پروژه های «یک کمربند، یک راه» بپویندد. در پیشرو وسوسه جیوپولیتیک «اتحادیه بحرهند- بحرالکاهل» وجود دارد که در ماهیت امر، فقط استراتژی نوبتی بازداری چین می باشد. این اصل کهن خوب آزموده شده آمپراطوری «تفرقه بیانداز و حکومت کن» می باشد و همه بازیگران عمده آن را میدانند. ولی هند رسما میگوید که اتحادیه بحرهند- بحرالکاهل «برخلاف هیچ کسی» متوجه نمی باشد. شرکت هرچه عمیقتر هند در مذاکرات روسیه-هند-چین بدان معنی نیست که آن کشور به «یک کمربند، یک راه» نزدیکتر میشود. لحظه فرا رسیده، وقتیکه مودی باید خود را از جهت خوب نشان دهد و بالاخره، او باید تعیین کند که عقربه جیواقتصادی به کدام جهت حرکت خواهد کرد.
