به گزارش اسپوتنیک، نتایج یک مطالعه جدید از احتمال موجودیت آب مایع در انتهای منظومه شمسی، به عنوان مثال در زیر سطح پلوتون، در اعماق زمین خبر می‌دهد.
تجزیه و تحلیل تصاویر به دست آمده از فضاپیمای New Horizons ناسا نشان داد که سیاره کوتوله پلوتون هنگام شکل گیری - 4.5 میلیارد سال پیش دارای یک اقیانوس زیرزمینی بوده است. این اقیانوس می تواند توسط هسته سنگی این سیاره احاطه شده باشد.
هنگامی که کاوشگر رباتیک "افق‌های نو"(New Horizons) متعلق به ناسا جدید بر فراز پلوتو پرواز کرد، بسیاری از نظرات را در مورد این سیاره کوتوله و همچنین سایر اجرام آسمانی در فضای بیرونی و سرد منظومه شمسی تغییر داد.
یکی از کشف‌های جذاب این کاوشگر، کشف منطقه استوایی پوشیده از یخ بود که اکنون محققان می‌گویند ممکن است دارای یک اقیانوس در زیر خود نیز باشد.
اگر کشف این واقعیت داشته باشد، پس موجودیت اقیانوسها حتی در انتهای منظومه شمسی نیز می توانند یک اتفاق عادی باشند. در این اقیانوسها ممکن است حتی زندگی موجود باشد.
دانشمند سیاره شناس ، ادین دنتون ، از دانشگاه پوردو در ایالات متحده آمریکا می گوید این کشف ممکن است "درک ما از کمربند کویپر" را تغییر دهد .
علیرغم فاصله زیاد تا خورشید، تقریباً برابر با 6 میلیارد کیلومتر، آب مایع در زیر یخ روی پلوتون وجود دارد: New Horizons با عبور از کمربند کوپر در سال 2015 ، علائم مهمی را از آن کشف کرد.
پلوتون (Pluto) سیاره کوتوله کمربند کوئیپر در نظام خورشیدی است که در هنگام کشف آن در سال 1930 تا 24 آگست 2006 نهمین سیاره منظومه شمسی به حساب می‌آمد، اما اکنون بنا بر تعریف نوین انجمن بین‌المللی اخترشناسی از سیاره، پلوتون یک سیاره کوتوله و همچنین به عنوان نخستین نمونه از رده جدید جرم فرانپتونی است.
اگرچه برخی از ستاره شناسان با قراردادن پلوتو در رده سیاره‌های کوتوله مخالف هستند و همچنان آن را یک سیاره معمولی می‌دانند.
پلوتو در افسانه‌های روم باستان نام خدای زیرزمینی بوده و انگیزه این نام‌گذاری فاصله بسیار دور این جرم آسمانی از خورشید بوده است. پلوتو بزرگترین جسم فضایی در منظومه شمسی است که تا پیش از گذر کاوشگر فضایی "افق‌های نو" از کنار آن در 14 جولای 2015 هیچ‌یک از مأموریت‌های فضایی از سوی زمین به آن نرسیده بودند.
پلوتون ساختاری از سنگ و یخ دارد و کره‌ای کوچک است که جرم آن یک سوم ماه است. قطر پلوتو 2370 کیلومتر است و این سیاره کوتوله می‌تواند گاهی از زمین تا فاصله 7.5 میلیارد کیلومتری دور باشد.
