به گزارش اسپوتنیک، نشریه آمریکایی نشنال اینترست، سیستم های موشکی زمینی را ویژگی بارز نیروهای مسلح روسیه نامید.کالب لارسون نویسنده این گزارش در این خصوص خاطرنشان می کند كه اين سیستم ها در مقايسه با موشک های مبتنی بر سیلو، قابلیت حمل دارند، هرچند که از محافظت كمتري برخوردار هستند. به گفته مرکز مطالعات بین المللی و استراتژیک، مجموعه موشک هایی که روسیه از اتحاد جماهیر شوروی به ارث برده است، از نظر کمیت و تنوع گسترده ترین در نوع خود در جهان هستند.
نشنال اینترست یادآوری می کند که "روسیه همچنان قدرت پیشرو در زمینه ساخت انواع موشک ها است و نیروهای موشکی استراتژیک روسیه عنصر مهمی از استراتژی نظامی مسکو را تشکیل می دهند .... منجمله مسدود کردن دسترسی یا مسدود کردن منطقه واقع در درگیری های محلی و پایان دادن به ارسال سلاح های هسته ای استراتژیک به اهداف واقع در سایر قاره ها."
نویسنده این مقاله همچنین تأکید می کند که سیستم های موشکی که در منطقه کالینینگراد مستقر خواهند شد، که با استفاده از آنها "روسیه می تواند بخشی از دریای بالتیک را مسدود کند."
در این نشریه آمده است که روسیه چندین نسخه از موشک توچکا را در اختیار دارد. سیستم موشکی که در سال 1975 طراحی و به خدمت نیروهای مسلح درآمد. این موشک ها انعطاف پذیری زیادی در استفاده از نیروها، ابزارها و تاکتیک ها به روسیه می دهد. علاوه بر این، این موشک می تواند به کلاهک های ضد تانک، ضد رادار و ضد نفر و همچنین کلاهک هایی مجهز شود که به باند فرودگاه آسیب می رسانند. "همچنین قابلیت تجهیز به یک کلاهک هسته ای ویژه با ظرفیت ده یا یکصد کیلوتن برای این موشک وجود دارد."
نشنال اینترست می نویسد که "اسکندر" با برد بیشتر و کلاهک قدرتمندتر، می تواند جانشین "توچکا" شود. برای هدایت این موشک به هدف از سیستم گلوناس و همچنین از سیستم اینرسی و رادار برای ردیابی زمین آن استفاده می شود. لارسون در این خصوص نوشت: "این یک موشک بسیار دقیق است، خطای دایره ای احتمالی آن از پنج تا ده متر است".
نشنال اینترست همچنین خانواده موشک یاخونت (اونیکس) را یادآوری می کند که می تواند بر پایه هوا، دریا و زمین باشد. لارسون خاطرنشان می شودکه موشک های زمینی یاخونت به اندونزی و ویتنام صادر می شوند. علاوه بر این، روسیه و هند موشک براهموس را تولید می کنند که به گفته لارسون مشابه نسخه تخصصی یاخونت است.
