به گزارش اسپوتنیک، براساس مطالعه که در تاریخ 15 سپتامبر در مجله "Astrophysical Journal Letters" منتشر شده، این ابرنواختر که "ستاره مهمان چینی"(Chinese Guest Star) نامیده می‌شود و به مدت 185 روز (از ششم ماه آگست تا ششم فبروری) قرن 12 قابل رویت بود، تنها یکی از 9 ابرنواختر رصد شده در کهکشان ما است.
در اخترشناسی سنتی چینی به ستاره‌ای که ناگهان در محلی از آسمان که پیش از آن ستاره‌ای در آن دیده نشده بود پدیدار شود "ستاره مهمان" گفته می‌شود.
Observation provides key information about the Chinese #gueststar of 1181 AD.https://t.co/s3Q1IJLIQc pic.twitter.com/lgNeL4c8wo
— AZoQuantum (@AZoQuantum) September 16, 2021
ستاره‌شناسان تنها قادر به شناسایی بقایای تعداد انگشت شماری از این ابرنواخترها بوده‌اند اما "ستاره مهمان چینی" تنها ابرنواختر هزاره گذشته بود که هنوز بقایای آن پیدا نشده بود.
مطالعات قبلی این احتمال را نشان می‌داد که سحابی "58C3 " که در مکانی نزدیک به این ابرنواختر قرار دارد بقایای آن باشد اما دلایل مختلفی از جمله سن سحابی این نظریه رد شد.
ستاره‌شناسان سحابی "Pa 30" را در سال 2013 کشف کردند. سپس در مطالعه‌ای جدید سرعت گسترش آن را محاسبه کردند و دریافتند که این سحابی با سرعت 1100 کیلومتر بر ثانیه در حال گسترش است. با توجه به این سرعت آنها محاسبه کردند که زمان شکل‌گیری این سحابی به هزار سال قبل بازمی‌گردد که به معنای همزمانی با انفجار ابرنواختر مورد نظر است.
محققان پیش از این اعلام کردند که سحابی " Pa 30" و ستاره‌ی پارکر در نتیجه‌ی ادغام دو کوتوله سفید ایجاد شدند. کوتوله‌های سفید ستاره‌های به شدت متراکمی هستند که تمامی سوخت هسته‌ای خود را مصرف کرده‌اند. چنین ادغامی باعث رخ دادن گونه‌ی کم نور و نادری از ابرنواختر به نام "lax" می‌شود.
"آلبرت زیجلستر"، ستاره‌شناس دانشگاه منچستر در بریتانیا می‌گوید: داده‌های به دست آمده از جمله سن، مکان و روشنایی و مدت زمان درخشش این ابرنواختر نشان می‌دهد که سحابی " Pa 30" و ستاره پارکر بقایای آن هستند.
وی افزود: این تنها ابرنواختر نوع "lax" است که ستاره‌شناسان می‌توانند مطالعات دقیقی بر روی بقایای ستاره و سحابی آن انجام دهند. خوب است که می‌توانیم یک معمای تاریخی و یک راز کیهانی را باهم حل کنیم.
